การบริโภคในธรรมะและการถือศีล : หน้า 64/239

ประโยค ๕ - มังคลติดตามนี้แปล เล่ม ๔ - หน้าที่ ๖๔ อุปกรณ์อย่างนี้ว่า " เราบริโภคินหมดแล้ว จักตามรักษาสมณะธรรม" ดังนี้แล้ว บริโภคชื่อว่า อุปกรณ์สันโดษ ภิกษุไม่พึงรับประคบุนเทบที่ทายกบรรจุติมบาตรแล้วนาม เมื่อมูลับ มีอยู่ พึงให้อุปสมันนั้นรับ เมื่อไม่มี พึงให้หยกน่าไป แล้วถือเอาแต่สิ่งที่พอรับประคบได้ นี้ชื่อว่า ปริมาณสันโดษ การฉันด้วยคิดอย่างนี้ว่า " การฉันนี้ เป็นเหตุุธรรมกวา หิวเสียได้ การออกจากทุกข์ ย่อมไม่ได้เพราะการฉันนี้" ดังนี้ ชื่อว่า ปริโภคล้นโดยภิกษุไม่พึงเก็บหอมหรือริไว้คง อาการดังว่านี้ ชื่อว่า สันนิบริ- วิชชันสันโดษโดย ภิกษุไม่เห็นแก่หน้า ดังอยู่ในสาราณียธรรมพิจสะ นี่ชื่อว่า วิชชชนสันโดษโดย แม่ในเสนอสนะ ก็บ่นสนโด ๕ มีวิกกสนโดเป็นต้น สนโดเหล่านี้ พิหารบโดยที่ส่วแล้วในบทบทนั่นแหละ ส่วน คิดานปัจจัย เข้ามาได้กับบิณฑบาตนั้นเอง ในคิลานปัจจันภู ภิกษุพึงยินดีด้วยอถาลสนโด ยาถาสสนโด และยถาสรุปสนโดเท่านั้น อรรถกถาสสนโด ๕๐ ขบ. [๑๐๒] ภิกษาส่งติสูตร และจตุกลีบาม อังคุตตรนิยานนั้นว่า " บทว่า สาทกภิขุกนูญ ได้แก่ อนภิฤาษูผู้ยินดีจิรของคุณผูดี บทว่า เอกามาสตุ ความว่า จะติกรประมาณ ๑ เดือน ที่รู้กันว่า เป็นเดือนทำจิต ควรอยู่, อธิบายว่า จะติกรติดตามนั้นไป ไม่ควร. จริงอยู่ การปฏิบัติในพระศาสนา ย่อมเป็นไปเพื่อมุ่งความ