มังคลัตถีที่เป็นเปล - เล่ม ๔ หน้า ๑๒๘ : หน้า 128/239

ประโยค - มังคลัตถีที่เป็นเปล เล่ม ๔ หน้า ๑๒๘ ความอึดดูในบาง แล้วก่อนไฟให้ เมื่อความหนาวหายแล้วได้ให้ผลล แล้วถามว่า "เจ้าอยู่ในเมืองไหน?" ติฎเศรษฐี ดีฉันอยู่เมืองพาราณสี คาบส. เชิญนางไปเดี๋ยวนี้เลย นางคิดว่า "เราเจ็บใดบาสนิถึงความทำลายศิล แล้วพาเขาไป" กระทำตามนั้นแล้วจึงไป แม้ดาบส มีศิลทำลายแล้ว มีงานเสื่อมแล้ว ได้ไปยังปัจจันตคน แห่งหนึ่งกับด้วยหญิงนั้น นายต่อริงเลี้ยงหญิงนั้นอยู่ เหตุนี้ ชน ทั้งหลาย จึงได้บานนามพระโพธสัตว์นั้นว่า "ตกบัณฑิต" ทีมุนยุ่งทั้งหลาย ได้ให้สะเบียงแกพระโพธสัตว์นั้น แล้วกล่าวว่า "ขอท่านงอกรอกา ที่ประกอบดีหรือชำแหกพวกเขา อยู่ในที่นี้ก็เถิด" ดั่งนี้แล้ว ก็ให้อยู่ในกระท่อมใกล้พระบ้าน ต่อมาวันหนึ่ง พวกโจรปล้นบ้านนั้น ได้เข้าเอารายของ ตกบัณฑิตไป. หัวหน้าโจร ทำงานให้เป็นภริยาแล้ว นางต้องการ จะใหนายโจรฆ่าตกบัณฑิต จึงส่งข่าวไปบอกแก่ตกบัณฑิตนั้นว่า "ฉันถูกพวกโจรพามา อยู่เป็นทุกข์" ขอท่านงอมนำฉันไป" เห็น ตกบัณฑิตนั้นไปในที่นั้นแล้ว จึงกล่าวว่า "ถาว่า เราทำ ๒ จักพา กันไปในวันดีนี้ โจรจึงติดตามมาทั้ง ๒ เสีย เราจึงไปในกลางคืน เกิด" แล้วให้ตกบัณฑิตนั้นนั่ง (ซ่อน) อยู่ในชุม ในเวลาหัวหน้า โจรมาเต็มสูบแล้วในเวล chilly แล้วอก (เรื่องนั้นแก่โจรแล้ว) โจรจับตกบัณฑิตนั้น ให้ล่มลง แล้วออองด้วยสกเป็นต้น ตามใจใจ