การศึกษาอรรถถากในมังคลิกลดเล่ม ๔ : หน้า 52/239

ประโยคและข้อความที่อ่านได้จากภาพมีดังนี้: ประโยคสั้นๆ - มังคลิกลดนี้นี้แปล เล่ม ๔ หน้า ๕๒ สนทนาภูโล ว โดตี ดังนั้น ในอรรถถากงมคลสูตรนี้ว่า ท่านกล่าวไว้ว่า “ได้จวรมี่ค่ามาก” อรรถถากงมตูนี้ว่า “ได้จวรมี่ค่ามาก หรืออรรถถากที่มา” ฤทธาสูตรอนนี้นั้นว่า “การได้จวรมี่ค่ามาก หรือจวรมี่ทบา” แล้วละจวรมี่ค่ามากเป็นต้นเหล่านี้เลย ถือเอาจวรมี่จากนั้น ย่อมไม่เป็นการผิดจากสันโด เพราะความตั้งอยู่แล้วในอันแห่งยา-สารุปสั่นโดน เพราะเหตุนี้ พระอรรถถากวาจัง จึงกล่าวว่า “แต่ อะ ปะ ฑา ธารณู โล รู โดตี.” พึงทราบอธิบายแม ในอรรถถากงมคลสูตรนี้ ท่านกล่าวไว้ว่า “ภิญญาเป็นผู้อาพา ฉันฉิบาบทเศร้าหมอง ย่อมถึงความกำเริบแห่งโรคอย่างหนัก.” อรรถถากแห่งสูตรนอกว่า “ภิญญาโด รู ได้บับทุกข์ที่เป็นทุกข์โดยปฏิ หรือที่แสดงแก่พายของคุณภิญญานั้นไม่มีความผลุกด้วยฉันบาบาใด ที่อานปริโภแล้ว เธออาวิบาบานดับแมภิญญาผู้ชอบพอพากันและ บริโภ โกษณะอันสบาย จากมือของภิญญาผู้ชอบพอกันนั้น” ภิญญาก็ดังสรุงสถดว่า “บทว่า ปกติ ได้แก่ เป็นต้นว่าโรคลมเป็นปกติ วิถีอันกามา ย่อมปรากฏโดยพลัน เพราะภิญญานั้นผู้วันขึ้น เพราะถูกความหลับครองใจ.” โปรดทราบว่านี่เป็นการถอดข้อความจากภาพทั้งหมดเท่าที่อ่านได้.