เรื่องพระโลมสนาเกาะในตำราบาลี : หน้า 187/239

Here is the OCR result of the image: ประโยค5 - มุมลิขิติที่ปิ่นเปล เล่ม ๕ - หน้า 187 [๕๐๔๕] กีบคุลกใดคณะน คือตอกลั่นความหนาวได้ ย่อมไม่ หวั่นไหวด้วยความหนาวแม้มีประมาณน้อย จุดบุรผูขลาด ย่อมไม่ ละกันบัณฑะร บุกคนั้น ชื่อว่า เป็นผู้ขนต๋อมกับความหนาวได้ ดู พระโลมสนาเกาะเรานั้น [เรื่องพระโลมสนาเกาะ] ดังได้สดับมา พระราม เมื่ออยู่ในเรือนอันเป็นที่กระทำความ เพียร ใต้คำอิฐปิด ที่เจิดบรรพต ในคราวิหะตกในระหว่าง เดือนที่ ๒ พิจารณาโลกันตร์นิธร มาได้ล้มกันมุฏฐานเลย ขยันอยู่ ในที่กลางแจ้ง ก็ผูใดทนความร้อนแม้มิประมาทยังได้ ผู้ผู้นั้นแล เป็นดูพระราม ผู้ผู้นั้นคือ ผู้ขนต๋อมต่อความร้อนใจได้ ดังได้สดับมา พระราม นั่งใส่ใจถึงกับมุฏฐานอยู่ ณ ภายอก ที่จงกรม ในเวลายำหลังตัดในหน้าร้อน แม้จะก็ไหลออกจาก รักร์ทั้ง ๒ ของท่าน นั่นน พวกอินทวาตสิก ได้เรียนท่านว่า " ท่าน ขอรับ นิมนต์ท่านนั่งในที่นี้เถิด โอกาสเย็นดี." พระราม กล่าวว่า "คุณ ฉันนั่งในนี้ เพราะกลัวต่อความ ร้อนนั่นเอง" แล้วก็ยังพิจารณาอาเจียนมารกร่อนไป. เรื่องพระโลมสนาเกาะ จบ. [๕๐๕] ภูภิษาสพาสสูตรนี้ว่า " การละเลยกมมัฏฐาน ชื่อ ว่า ความหวั่นไหวของภูเขาอืนอรึมกมมัฏฐาน เพราะเหตุนี้ ท่าน จึงกล่าวว่า ย่อมหวั่นไหว ย่อมปวดปั่น ย่อมละกมมัฏฐาน สองบทว่า