มังสค่าลักทาน: การปฏิบัติในธรรมวิน : หน้า 50/239

ประโยค - มังสค่าลักทานนี้แปล เล่ม ๔ หน้า 50 เสีย แม้อยู่ในกลางแจ้ง หรือโคนไม้ หรืออู่มุงด้วยใบไม้ ที่ใดที่หนึ่ง ย่อมชื่อว่า เป็นผู้สั่นโดยแท้ อาการของภูมิชนนี้ ชื่อว่าทายามรปสันโดษในสนามนะ องค์ณิฬในธรรมวินนี้ ได้กลัษรสำหรับบำบัดให้ทีศรีทรมองหรือประณีต เธอ่อนยังอัศจรรย์ให้เป็นไปด้วยลัษณะนั้น ไม่ปรากฏเกล้อต่างอื่น ถึงจะได้ก็ไม่รับ อาการของภูมิชนนี้ ชื่อว่าทายามรปสันโดษในปัจจัยสำหรับแก้ไข ก็ว่ากันว่า เธออภาพ มีความประสงค์ด้วยน้ำมัน(แต่) ได้อ้อย เธอถวายอ้อยนั้นแก่ภูมิผู้ชอบกิน แล้วทำลักษณะด้วยน้ำมัน จากมือของภูมิผู้ชอบกินนั้น แม้ทำสมณธรรมอยู่ ย่อมชื่อว่าเป็นผู้สั่นโดยแท้ อาการของภูมิชนนี้ นี่ชื่อว่าอธิษฐานโดยในปัจจัย สำหรับแก้ไขก็ว่า เมื่อทายกใส่สมอคงด้วยน้ำครูในภาชนะใบนึ่ง ใส่สมัชรีสรอย ๔ ไว้ในภาชนะในหนึ่ง แล้วพูดว่า “ท่านผู้เจริญ ท่านจงถือเอาเถิด ถ้าท่านประสงค์” ถว่า อพาพรของเธอย่อมระงับไปด้วยลัษณะ อย่างนั้นแม้อย่างใดอย่างหนึ่ง นี้นั้น เธอจึงคิดถึงพระรำสที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ว่า “ชื่อว่า สมดงวดด้วยน้ำครูบ้า อันพระพุทธเจ้าเป็นต้น ทรงสรรเสริญแล้ว และบรรพชานี้ อาศัยบำรุงเอาน้ำตรุน่าเป็นยา ท่านพึงทำความอุตสาหะในสมดงวดด้วยน้ำครูนั้นตลอดชีวิต ดังนี้่ย่อม ห้ามจบมรณาสิ้นเสีย ทำลาสดงวดด้วยน้ำครูเน่าอยู่ ย่อมชื่อว่า เป็นผู้สั่นโดยอย่างสูงแท้, อาการของภูมิชนนี้ นี้ชื่อว่า ยอทาสูปสันโดษในปัจจัยสำหรับแก้ไข”