สงครามระหว่างอสูรและเทพดำ : หน้า 196/239

ประโยค ๕ - มัณฑ์คลิตภาพนี้เป็นเปล เล่ม ๕ หน้า ๑๙๖ [๒๕๘] เรื่องเคยมีมาแล้ว สงครามระหว่างอสูรและเทพดำได้มีแล้ว พวกเทพชนะแล้ว จึงมาดอสูรชื่อเวปจิตดิ นำมาตู่ สำนักงานของท้าวสักกะ ท้าวเวปจิตนั้น ค่าท้าวสักกะผู้เป็นองค์ของเทวดาด้วยอ๊กโกลัสดู ๑๐ เหล่านี้ว่า "ท่านเป็นโจร ท่านเป็นคนพาล ท่านเป็นคนหลง ท่านเป็นโก ท่านเป็นลาฯ ท่านเป็นอสูร ท่านเป็นสัตว์นรก ท่านเป็นสัตว์วัวจาม สุดดิ่งท่านไม่มี ทุคติเท่านั้นเป็นที่หวังของท่าน" และบริภาษด้วยคำว่าเป็นต้นว่า "นะท้าวสักกะแก่ ท่านจักไม่ชนะตลอดกาลทั้งปวงดอก เมื่อใด ความชนะก็มีแก่ พวกอสูร เมื่อนัน เราจักผัดแย้มท่านอย่างนี้ ให้อนที่ประจุแห่งภาพของพวกอสูรแล้วว่า "ท้าวสักกะผู้ชนะแล้ว มีได้รงในใจถึงคำนัน เพราะความที่พระองค์เป็นผู้มีพระอัชญาสันน์ในชนิดและไร้รอยตาคลาดตลอดกาลน" ลำดับนั้น มาดลิเทพพุธ คิดว่า "ท้าวสักกะนี้ ย่อมออกลิ้นคำหยาบเหล่านี้เพราะทรงกลัว หรือว่าพระองค์ครรงประกอบด้วยอธิวาสนชนิด" จึงกล่าวว่าเนื้อความนั้น [๒๕๙] ที่นี้ ท้าวสักกะ คร่าวว่า "เราบอกคน (ถ้อยคำ) ของท้าวเวปจิตเพราะความกลัวไม่ เพราะความอ่อนกำลังก็หามได้" แล้วก็ว่า "ประโยชน์ทั้งหลาย มีประโยชน์ของตนเป็นอย่างยิ่ง, (ประโยชน์อะไร) อึงว่าขั้นโตป่อม ไม่มี, ผู้ใดเป็นผู้กำลัง ย่อมออกล้น"