ความสำคัญของการสันโดดในพระพุทธศาสนา : หน้า 103/239

ประโยค - มึงคลิดที่ปืนเปล เล่ม ๕ หน้า ๑๐๓ จึงกล่าวว่า เอกทูติ เป็นมัน. พึงชนะเป็นประพันธ์ว่ามีส่วนเหลืออยู่ เพราะ อปป ศัพท์ ปรากฏอยู่แม้วในอรรถว่าเล็กน้อย ส่วนเนื้อความ ไม่มีส่วนเหลือเลย เพราะความที่ท่านประสงค์ความไม่มีแห่งความ ปรารถนาในปีจอ โดยประการทั้งหมด. เหตุนี้นั้น ท่านจึงกล่าวว่า น หิ เป็นตัน. ความที่ อปป ศัพท์ี่เป็นอรรถแห่ง อวกา พิสูจน์ดูในอรรถ- การวินิจฉัยสูตร และฎุกสูตรสูตร และในภูมิเบาแห่งสูตรนั้น. หมด ๔ แห่งอัปปจอภิกขุ จบ. [๕๐๐] ภิกษุผู้ใดจะนำผู็ปฏิบัติเอานั้นเนื่องด้วยความมักน้อย ในปีจอ พึงเป็นผู้จักประมาณในการรับ ด้วยอาการอย่างนี้. จริงอยู่ ภิกษุเป็นผู้ด้วยอาการอย่างนั้น เชว่าเป็นผู้สั่งโบ, และบาปธรรม ทั้งหลายมีความเป็นผู้ปรากฏเกินเป็นต้น อันภิญญาผู้สันโดยอมละเสียด ได้. เหตุนี้ ความสันโดยของภิกษุนั้น พระผู้มีพระภาค จึงตรัสว่า "เป็นมงคล." ก็ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้สันโดย ไปสู่คติ นับไม่ถ้วน. ประโยชน์อันใด้ด้วยเรื่อง (ที่นำนามสารก). ก็ภิกษุผู้ถืออยู่ในความ สันโดย ย่อมบรรอจอธิรรมรร. เหตุนี้ ความสันโดยนั้นของภิกษุนั้น พระผู้มีพระภาค จึงตรัสว่า "เป็นเครื่องอุดหนุนอธิรรมรร. ก็ในเรื่องนี้ มีพระเจดรผู้ทรงผ้าบังสุกัลเป็นวัตร ซึ่งอยู่ในปาจีนขนตรวิหารเป็น อุทาหรณ เรื่อง ข้าเจ้าได้กล่าวไว้แล้วแน่. ในอรรถสันโดนใน หลัง.