มงคลแห่งความปรารถนาและอติจิตฺตา : หน้า 71/239

ข้อความจากภาพที่คุณให้มามีดังนี้: ประโยค ๕ มังคลัดถาที่นี้แปล เล่ม ๔ หน้า ๗๑ ไว้ว่า "จันโดนนี่แม่ทั้งหมด ซึ่งมีประเภทตามที่กล่าวมานี้ พระผู้มี พระภาค ตรัสให้ชื่อว่า สนฺทุปฺโภ สนฺทุปฺโโ นั้น พึงทราบว่า เป็น มงคล เพราะเป็นเหตุบรรลุละบาปธรรมทั้งหมดมีความมัวมาก ความมักใหญ่ และความปรารถนามากเป็นต้น เพราะความเป็น เหตุแห่งสุดติ เพราะความเป็นคุณอุดหนุนอริยมรร และเพราะ ความเป็นเหตุแห่งความเจริญมีความไม่ขัดข้องในทิศทั้ง ๔ เป็นต้น."" อรรถกถาชุทวกวีว่า " ภาวะคือความปรารถนาอันเชื่อ ลากของตน ของบรรพชิตผู้ไม่สันโดษโดยผิดวิสัยเป็นต้น อนต์นา ได้แล้วนั้น ๆ ก็ร่องของอคุสลของผู้ไม่สันโดษโดยแล้วด้วยรูป เสียง กลิ่น รส โภคุพฺพะ อันตนได้แล้วนั้น ๆ ขื่อว่า อติจิตฺตา แต่ว่า อติจิตฺตา ก็เป็นชื่อของ อติจิตฺตา นั่นเอง." [๓๐] ภาวะทุกข์วังวนดังนี้ว่า "มีวิเคราะห์ว่า "ผู้ใด ย่อม ปรารถนาเกิด เหตุนี้นั้น ผู้นั้น ชื่อว่า อติจิตฺตา ผู้ปรารถนาเกิน.' ครั้นเมื่อคำว่า ความเป็นแห่งบุคคลผู้ปรารถนาเกินนั้นชื่อว่า อติจิตฺตา ดังนี้ อันพระอรรถาจารย์วิเคราะห์ว่า แต่ผม ๆ อักษรเสียง จิงกล่าว ว่า อติจิตฺตา ดังนี้ ก็ อติจิตฺตา นั่นเอง อันพระอรรถาจารย์ กล่าวว่า อติจิตฺตา เหตุนี้น พึงทราบตามสำเร็จแม้ในคำว่า อติจิตฺตา นั่น โดยอธิบายมานในนายุติปริณฺทร อีกอย่างหนึ่ง ความปรารถนา ในปัจจัยนั้น ๆ กว่าจะล้มปัจจัยตามที่ตนได้แล้ว ชื่อว่า อติจิตฺตา. อติจิตฺตา นั่นนั่นแล พระอรรถาจารย์กล่าวว่า อติจิตฺตา เพราะ ๑. สมโมทิวาในนที. ๒๔๕.