มังคลิตา: ความเข้าใจในบิณฑบาตและการสงเคราะห์ : หน้า 16/239

ประโยค - มังคลิตาถึงนี้นี้แปล แล่ม ๔ หน้า ๑๖ "ธรรมาคมมนุษย์ผู้ให้บัจฉะ ๔ เมื่อเราทำการสงเคราะห์อุ่งอามนี้ จัก เลือมใสอุปะกระบ่อย ๆ แม้วัตถุของสงฺ์ ก็ควรให้แก่พวกโจรได้" [๒๒๕] ถึกาภาษัชหราวัดนั้นว่าว่า "บิณฑบาตอันภิญญูได้มาจากมือของคนที่ใช้ธรรมมี มีส่วนเลือนอนหรือบรรพิตอนอิ่มมได้จับต้อง ชื่อว่า อนามญฺญปิณฑบัด" นวภูว่า ว่า "บิณฑบาต มีส่วนเลือนอนภิญญูมิได้จับต้อง อธิบายว่า อันใคร ๆ ยังมิได้บริโภค ชื่อว่า อนามญฺญปิณฑบาต" บทว่า ถลาก ได้แก่ ในขณะนั้นทำด้วยสำริดเป็นต้น เป็นของสงฺฆ แม้บาต ท่านก็สงเคราะห์เข้าในคำนั้นด้วย ด้วยคำว่า "ไม่ควร" นี้ พระอรรถาถาวง พระแสดงว่า "เป็นทุกขฺ" ถึกาภาษัชหราวัดนี้ว่า "บทว่า ทางบริโธรส ได้แก่ โรรมีชื่อเสียงผู้ปรารถนาราชสมบัติ ในคำว่า "เรื่องแห่งพระเจ้าโจรนาคา" นี้ พึงทราบข้อความต่อไปนี้:- ได้ยินว่า พระเถระ คิดว่า "นัยว่า เมื่อเราหันทบาดที่เรา ขับต้อง แต่พระเจ้าโจรนาค พระองค์ก็จักรึ อันจะให้ส่วนเลิศ ที่รายมิได้ข้อน้องเล่า ก็ไม่ควร ดังนี้แล้ว จึงหนีเอาส่วนบิณฑบาต ด้วยมือข้างที่จับบาตรนั่นเอง แล้วได้ถวายภัตในบาตรทั้งหมด พระองค์ทรงพอพระทัยด้วยภัตตรนั้น" [๒๒๖] ถึกาภาษัชหราวัดนั้นว่า "ภิกษุผู้ทำโลภกิจด้วย