ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ - มังคลัตถิถิตีปิเนวะเลม ๕ - หน้่า ๑๓๔
ทอง เพื่อประโยชน์เป็นที่อยู่ของงู, ถ้ากระปลิให้เพื่อประโยชน์เป็นที่อยู่ของหนู, กรุงทอง เพื่อประโยชน์เป็นที่อยู่ของนกแก้วเต่า แล้วรับสั่งให้พระราชาทานข้าวทองมีรสหวานแก้วนางและนกแก้วเต่า ข้าวสารแห่งข้าวสาลีอื่นหอม แก่หนู ดังนี้แล.
เรื่องชน ๕ คน มาในอร่อยกาถลังกิรชาดกในอัฏฐมวรรณะ เอกนิบาต
[เรื่องชน ๓ คน]
๑๗๓๖ ในอดีตกาล มหาเศรษฐีในกรุงราชคูณ นาฏิของเศรษฐีในชนบทมาเพื่อประโยชน์แก่นกูรของตน แต่หญิงนั้นเป็นหมันเมือจะแสดงอาการดังหญิงมีครร จึงทุบหลังมือและเท้าให้บวมขึ้นแสดงความโตขึ้นแห่งท้อง ด้วยการพันด้วยผ้าทีละ ๕ วัน ยังหญิงพี่เลี้ยงคนหนึ่งให้ดูจันทน์ โดยลงไป ๖ เดือน จึงอัลฟ่พ่อและแม่ผัวว่า "บัดนี้ ดิฉันจะไปสู่เรือนของบิดาในชนบท คลอด (ลูก)" ดังนี้แล้ว ก็หลีกไป.
ครั้งนั้น หญิงเจ็บใจคนหนึ่ง เดินทางไปกับพวกเวียน คลอดอุตราว่าโคนต้นไทรต้นหนึ่ง ในระหว่างทาง เมื่อพวกเวียนไปแต่เช้าตรู จึงคิดว่า "เราเวียนพวกเวียน ก็ไม่สามารถเดินทางไปได้" จึงทิ้งรถและบุตรไว้ในที่นั่นนั่นเองแล้วก็หลีกไป เทพสามทั้งหลายรักษาทรไว้. เปรียบว่า ทารกนั้น เป็นพระโพธิสัตว์ในงิ.
ฝ่ายอิกเศรษฐี ถึงที่นั่นแล้ว คิดว่า "เราจะทำสร็ธิ" จึง
๑. ชาดกภูฏก. ๒/๒๕.