มังคลังในนิทานไทย : หน้า 214/239

ประโยค ๕- มังคลังคำนี้เป็นแปล เล่ม ๔ หน้า ๒๑๔ แล้วตามมา. หัวหน้าพ่อคำอ้อจับอยู่ รู้ว่ารายของตนเป็นยักษ์นิส แล้ว จึงบอกแก่ว่า พ่อค้าเหล่านี้ว่า " มาเกิดพวกท่าน พวกเรา จักหนี้กัน." บรรดาพ่อค้าเหล่านี้ พ่อค้า ๒๕๐ คน ไม่ยอมไป ด้วยอ้างว่า " พวกเรากไม่อาจจะยักษ์นิสเหล่านี้ได้." หัวหน้าพ่อคันนั้น พ่อค้า ๒๕๐ คน ผู้ตามตามข้อความของตนไปแล้ว. ก็ในกาลนั้น พระโพธิสัตว์ เป็นพระยมวาราหก ขาวปลอด มังคลิทะเทาะได้ ไปสู่สมพนธ์ทีวีบ จากมีวันประเทส เหื่อกิน ข้าวสาลีอีบนเองแล้วจึงไป, เมื่อจะไป ก็ยอมพูดจากาของมนุษย์ ที่เต็มเปี่ยมด้วยกุศล๓ ครั้งว่า " ผู้ต้องการจะไปชมนมออยู่หรือ?" พ่อค้าเหล่านั้น ได้ยินคำของมันนั้น จึงประกองอัญชลี พูดว่า " พวกเราจาไป." มั้ย ถ้ากระนั้น พวกท่านจงขึ้นหลังของเรา. ที่นี่น พ่อค้าบางพวก จับหลัง บางพวก จับหาง บางพวก ได้รับประกองอัญชลีอยู่. มันนั้น นำพ่อค้าทั้งหมด โดยที่สุดแม้ ยันประกองอัญชลีไปด้วยอาญากของตน ให้ต้องอยู่ในท้องตน ๆ แล้ว ก็ไปสู่ที่ของตนตามเดิม ส่วนมนุษย์ ๒๕๐ คน ผู้ไม่หน้าไป เหล่านั้น ก็ถูกพวกยักษ์อิฐเกือบกัน ในกาลที่พ่อค้าเหล่านี้มีเรือ อุบปางมาถึง. [๔๔๗] ฝ่ายพระศาสดา ครั้นทรงแสดงอธิฐานนี้แล้ว จึง ตรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย พ่อคำที่ไปสู่สถานของยักษ์เหล่านั้น ถึง