มังคลัตถตูป - ความหมายและการปฏิบัติ : หน้า 15/239

ประโยค - มังคลัตถตูปทีนี้แปล เล่ม ๔ หน้า ๑๕ ปินทบทานนี้เป็นของมีราคาตั้งหาปล้น ก็ไม่อาจเป็นการยังถือธรรม ไทยให้ตกไป ควรให้แม่แก่นเหล่านี้ คือ พวกคนอยู่ราธามารประชิด ไหว้จักษ์ บนทุปลาด บรรดาคนเหล่านั้น สำหรับปัญจปลาด แม้จะใส่ชนะให้ควร. เว้นบันฑปลาดนั้นเสีย จะใส่ธานะให้แก้ คฤหัสเหล่าอื่น แม้เป็นมารดาบิดา ไม่ควร. เพราะเครื่องบริโภคของ บรรพชิต ตั้งอยู่ในฐานะเป็นเจดีย์ของพวกคฤหัส. องค์ พึงให้ทั้งแก่ โภรผู้อื่นชื่อ ทั้งแก่สรรชนผู้นำถึงเข้า. เพราะเหตุไร? เพราะว่า ทั้งโภรทั้งสรรชนั้น แม้จะไม่ให้บนฑบาดา ก็ต่อโภราว่า "ไม่ใช่" แม่เมื่อจบต้องให้โภราว่า "ให้ของที่เป็นคน." จริงอยู่ ทั้งโจรทั้งสรรชน นั้น โภรแล้ว ย่อมปลดชีวิตินทรีย์เสียได้ ย่อมทำอันตรายแก่พระ ศาสนาได้. และในเรื่องนี้ พึงแสดงเรื่องพระเจ้าโคราณผู้ปรารภนา ราชสมบัติสิ่งอาถรรพ์อย่างเที่ยวไป ( เป็นอุทาหรณ ). ผู้ใดผู้นั้นมิถึงวิริ จะเป็นคนจน คนเจ็บใจ เป็นโจร หรือเป็นสรรชน ภูษฎายุคาวทำปฏิสัน- การโดยแท้. [ วิธีทำปฏิกิริยา ] ถามว่า พึงทำอย่างไร? ตอบว่า เห็นคาดินาคะผู้หมดสะเบียง มาถึงวิหาร พึงให้น้ำดื่ม ด้วยคำว่า "เชิญรับประทานน้ำ" ก่อน. พึง ให้น้ำม atend. อันดับคะผู้มาถึงในเวลาวิหาร ถ้าข้าวสารมี พึงให้อาหารและภัตร. อันคะคะผู้มาถึงในเวลา วิหาร ถ้าข้าวสารมี พึงให้อาหารและภัตร. ไม่ควร พูดว่า "ท่านมาถึงให้เวลามิใช่เวลา จงไปเสีย.." พึงให้นอน. อย่างมุ่ง หวัง (อะไร) เลย ควรทำทุกอย่าง. ไม่ควรให้ความคิดเกิดขึ้นว่า