การฟังธรรมและการเป็นครูในพระพุทธศาสนา : หน้า 172/239

ปรโยค ๕ - มิ่งคลิดาถี่นี้เป็นแปล เล่ม ๔ - หน้า 172 น ปริยายบุญดิ ความว่า แม้เล่าเรียนธรรมตามที่ฟังแล้ว ก็ย่อมไม่เล่าเรียนโดยคร พ. ถกว่าด้วยการฟังธรรมโดยกาล จบ. [๓๐๗] พระผูมพระภาค ตรัสสมงคล ๕ ประการ คือ ความเคารพ ความอ่อนตัว ความสนิทโดย ความกตัญญู การฟังธรรมโดยกาล ด้วยพระคาถานี้ ด้วยประกาศจะนี้ แม้คำเป็นคาถานี่ ก็เป็น ปั ยวัตร. ก็อาจอย่างบวก กล่าววา ในบทที่ ๓ น คว่าวมาสวด งี้ เพราะพระโบราณาจยกล่าวไว้ว่า " ปฏบรม ลภ สพุทธก" (อธบ ที่ ๕ ในบททั้งปวงเป็นลู) เหมือนอย่างว่า ในบทกาวว่า สพุทธ โฉติ คอญุติ นี้ พระผูมพระภาคทรงปรารถนาดัข ที่ ๕ เป็นครู เพราะลงมึกอดคาม ฉันใด แม้ในพระคาถาว่า กาลน ชมมสุขาว นี้ ก็ฉันนั้น พระผูมพระภาค ทรงปรารถนาฝึกอธิที่ ๕ เป็นครู เพราะทำส อักขร้อนกัน ๒ ตัว ก็เมื่อถือเอาความเช่นนั้น ก็เป็น อ คณะว่ามาสวด คำว่า ปฏบรม ลภ สพุทธก (อธบที่ ๕ ในบททั้งปวงเป็นลู) นี้ ท่านมใ้ได้กล่าวไว้ในกวดไทเลย. ก็เมื่ออาจยก่าวว่า ปฏฐาร ธ สพุทธ ภา (ในปฐฐารนัย เมื่อบทมีครูสั้น) ดังนี้ จึงปรารถนาปฐรนยที่เป็นปฐมเป็นครูส่วนในพุทธทิงวง, ในบทกาวที่ ๓ นั้น อธบที่ ๕ เป็นลู จักมีแต่ที่ไหน ? ในปฐฐารนัยนี้ว่า โมโม โค โค วิชุมมาลา