ความสำคัญของภูมิรู้และการเคารพธรรม : หน้า 210/239

ประโยคที่ 5- หน้า 210 ปัญญาสำคัญเราน่าจะเรียกภูมิรู้ว่า เป็นผู้ว่าง่ายไหม? ข้อนั้น เพราะเหตุไร? ภูมิทั้งหลาย เพราะว่า ภูมิั้น เมื่อไม่ได้วีว ฯลฯ บริบทนั้น หาเป็นผู้ว่าง่ายไหม หากความเป็นผู้ว่างง่ายไม่. ภูมิทั้งหลาย ส่วนภูมิใดและ ศักกะจะจำแนกธรรมอยู่ ทำความ เคารพธรรมอยู่ นอนน้อมธรรมอยู่ ย่อมเป็นผู้ว่างง่าย ย่อมถึงความ เป็นผู้ว่าง่าย, เราเรียกภูมินี้ว่า เป็นผู้ว่างง่าย. ภูมิทั้งหลาย เพราะ เหตุนี้ น พวกเธอพึงศึกษาในธรรมวินัยอย่างนี้ว่า 'พวกเราสักกระ จำเพาะธรรม กระทำความเคารพธรรม นอนน้อมธรรม จักเป็น ผู้ว่างง่าย จักถึงความเป็นผู้ว่างง่าย' ภูมิทั้งหลาย พวกเธอพึงศึกษา อย่างนี้แล." [๔๔๗] อรรถกถากลกูปสูตรนั้นว่า บรรดาบทเหล่านี้ ลองดูว่า โย จิวะ ฯ ปะ ปริญญาเหตุ ความว่า ภิกขุใด เมื่อ ได้วัตถุประณีต ๆ มีวิจารเป็นต้นเหล่านั้น ย่อมกระทำการบริรมเท่า และการบริรมหลังเป็นต้น โดยกล่าวคำเดียวเท่านั้น บทว่า อัลมามโน ได้แก่ เมื่อไม่ได้เหมือนที่ตนได้ในกราวก่อน. ลองดูว่ามะมียา ลูกศกโรโนโต้ ได้แก่ กระทำธรรมเท่านั้น ให้เป็นที่สักกระะ คือให้ เป็นหน้าที่อันตนทำดีแล้ว. บทว่า ครุกโครโน ได้แก่ กระทำให้เป็น ที่เคารพ คือ ให้หนวก. บทว่า อปายามโน ได้แก่ แสดงความ นอบน้อม คือ ความประพฤติอ่อนตัว ต่ธรรมโดยแท้". [๔๔๘] เพราะฉะนั้น บุคคลควรจะทำความเคารพธรรม เป็น ผู้ว่างง่าย ดูพระราชเถรธิดิ. ๑. ป. สุ. ๒/๑๒๔