ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคที่ 5- หน้า 210
ปัญญาสำคัญเราน่าจะเรียกภูมิรู้ว่า เป็นผู้ว่าง่ายไหม? ข้อนั้น
เพราะเหตุไร? ภูมิทั้งหลาย เพราะว่า ภูมิั้น เมื่อไม่ได้วีว
ฯลฯ บริบทนั้น หาเป็นผู้ว่าง่ายไหม หากความเป็นผู้ว่างง่ายไม่.
ภูมิทั้งหลาย ส่วนภูมิใดและ ศักกะจะจำแนกธรรมอยู่ ทำความ
เคารพธรรมอยู่ นอนน้อมธรรมอยู่ ย่อมเป็นผู้ว่างง่าย ย่อมถึงความ
เป็นผู้ว่าง่าย, เราเรียกภูมินี้ว่า เป็นผู้ว่างง่าย. ภูมิทั้งหลาย เพราะ
เหตุนี้ น พวกเธอพึงศึกษาในธรรมวินัยอย่างนี้ว่า 'พวกเราสักกระ
จำเพาะธรรม กระทำความเคารพธรรม นอนน้อมธรรม จักเป็น
ผู้ว่างง่าย จักถึงความเป็นผู้ว่างง่าย' ภูมิทั้งหลาย พวกเธอพึงศึกษา
อย่างนี้แล."
[๔๔๗] อรรถกถากลกูปสูตรนั้นว่า บรรดาบทเหล่านี้
ลองดูว่า โย จิวะ ฯ ปะ ปริญญาเหตุ ความว่า ภิกขุใด เมื่อ
ได้วัตถุประณีต ๆ มีวิจารเป็นต้นเหล่านั้น ย่อมกระทำการบริรมเท่า
และการบริรมหลังเป็นต้น โดยกล่าวคำเดียวเท่านั้น บทว่า อัลมามโน
ได้แก่ เมื่อไม่ได้เหมือนที่ตนได้ในกราวก่อน. ลองดูว่ามะมียา
ลูกศกโรโนโต้ ได้แก่ กระทำธรรมเท่านั้น ให้เป็นที่สักกระะ คือให้
เป็นหน้าที่อันตนทำดีแล้ว. บทว่า ครุกโครโน ได้แก่ กระทำให้เป็น
ที่เคารพ คือ ให้หนวก. บทว่า อปายามโน ได้แก่ แสดงความ
นอบน้อม คือ ความประพฤติอ่อนตัว ต่ธรรมโดยแท้".
[๔๔๘] เพราะฉะนั้น บุคคลควรจะทำความเคารพธรรม เป็น
ผู้ว่างง่าย ดูพระราชเถรธิดิ.
๑. ป. สุ. ๒/๑๒๔