มังคลัตถีปิ่นเปล เล่ม ๔ หน้า 177 : หน้า 177/239

ประโยค - มังคลัตถีปิ่นเปล เล่ม ๔ หน้า 177 คามส. มีปกติก่าวขัตติ์ มหาปิตรี ก็พระองค์สำคัญวา ขัตติ์มิอยู่ที่ปลายมือปลายเท้าของอัตภาพ หรือ ? ขณะนี้ ไม่มีที่ ปลายมือปลายเท้านี้ พระราชา เจ้าจงตัดหัวและบุงกของคามส. นี้ เขาได้หลักรับสั่งแล้ว พระราช ตรัสถามอย่างนั้นนั้นเอื้อเออก เมื่อคามสนันทูลโดยนัยดังกล่าวแล้ว จึงกวี เอาพระปราชน์ ธีรินิธิธ ลงตรงกลางออของพระโพธิสัจวแล้วเด่นที่หลีกไป ถูกผ่าดินสุขที่ ประตูพระราชอุทานนั้นเอง เกิดในอเวจีแล้ว ก็เมื่อพระราชานั้น พอเสด็จหลีกไปแล้ว เสนาบดี เช็ดโลหิต ของพระโพธิสัตว์ พยุหันลงแล้ว เรียนอย่างนี้ว่า " ท่านผู้เจริญ ถ้าท่านมีประสงค์จะโกรธ ก็พิรีโกรธต่อพระราชผู้ทำความผิดในท่าน เท่านั้น อย่าโกรธต่อผู้อื่นเลย." คณฺ ฯ ได้ฟังคำนัน จึงกล่าวคำนี้ ในขั้นว่าที่ชาดก - ในฎุตรรก จุตุกบิวามว่า [ ๑๐๓ ] " พระราชพระองค์ใด รับสั่งให้ตัดมือ เท้า ฯ และฉนวนของเราจแล้ว ขอพระราชพระองค์นั้นนั้น จงดังพระชนม์พี่อุ้ดลอดกาลนาน เกิด เพราะคนเน่าเราโกรธไม่."" [ แก่อรรถ ] บรรดาบทเหล่านั้น นวกว่ามหิสถา คำว่าน บุตรตำผู้ประกอบ ด้วยกำลังอันอันดินนั้นกับเรา ย่อมไม่โกธรว่า " บุคคลนี้ค่า ประหร