ข้อความต้นฉบับในหน้า
Here's the extracted text from the image:
ประโยค๕ - มังกรกัดทิพย์นี้เป้นเปล่า เล่ม ๔ - หน้าที่ 198
[๔๕๐] ดังได้กล่าวมา พระหมู่พี่น้องชาย ๔ คน โกรธพระ
ศาสดา จึงค่าพระศาสดาโดยประการต่าง ๆ โดยนับตั้งแต่กล่าวแล้ว
ในพระหมู่ส่งดู อันพระศาสดาแนะนำให้เรียบร้อย บวกแล้ว
ต่อกาลไม่นานเลย ก็บรรจุพระอรหัต
ภูมุทั้งหลาย พูดกันว่า "คุณ พระพุทธคุณน่อตรง"
หนอ ก็พระศาสดา แม้ถูกพระหมู่เหล่านั้นแล้ว มีได้รสคำ
อะไรก็ตาม กลับเป็นที่พึ่งของพวกเขาเหล่านั้นเสียอีก " พระศาสดา
ทรงสั่งดำเนินแล้ว ตรัสว่า "ภูมุทั้งหลาย เรา เพราะความเป็นผู
ประองค์ด้วยกำลังคือขันติ ไม่ประทุษร้ายในบุคคลผู้ประทุษร้าย จิง
เป็นที่พึ่งของมหาชนโดยแท้" ดังนี้แล้ว จึงตรัสกล่าวในพระหมูณ-
วรรครถบรรพุทธวาทว่า
"ผู้ใด ไม่ประทุษร้ายบุคคลผู้อื่น ผู้ประหารและ
จองจำ ยอมยอดล้นไว้ได้ เราเรียกผู้นั้น ซึ่ง
มีกำลังคือขันติ มีสมุพล (คือบุตร) ว่า เป็น
พระมหณี."
[แก่อรรถ]
อรรถกถาธรรมว่า "บรรดาบทเหล่านั้น บวกว่า อฏุโล
เป็นต้น ความว่า ผู้ใด มีใจไม่โกรธ อดกลั้นไว้ได้ ซึ่งการกล่าวด้วย
อัคโกสะตุ๑๐ การโบยด้วยฝ่ามือเป็นต้น และการองจำด้วย
เครื่ององจำอึ๋งเป็นต้นนั้น เราเรียกผู้นี้คือผู้นั้น ผู้รู้ว่า
มีกำลังคือขันติ เพราะความเป็นผู้ประกอบด้วยกำลังคือขันติ ผู้ว่า