มัจจุราชในชาตินั้น : หน้า 127/239

ประโยค ๕- มัจจุราชนี้เป็นเปล่า เล่ม ๔ - หน้า 127 ของเราแล้ว มัจจุราชนี้ในชาตินั้น ผลฉันให้ตกลงไปในเหว, บัดนี้ เจ้ามัน ถือเอาความตายไว้ที่หน้าผาก เข้าใจรึว่า 'ตายแล้ว' จึงได้มา" ดังนี้แล้ว จึงรับสั่งกับพวกอำมาตย์ว่า " พวกท่านจงอาสากุทธบชาดนี้ให้ดู, งดัดดูและอุบายของหญิงชั่วนี้." พระโพธิสัตว์นั้น ไม่อาจอดกลั้นความโศกไว้ได้ จึงทรงงดเว้นการลงอาญา แก่ชนทั้ง ๒ นั่นอย่างนั้นก็จริง ดังกรนั้น ก็ได้รับสั่งให้กระทำอย่างนั้นไม่ พระราชา ทรงทำวามโศกให้บางลงแล้ว รับสั่งให้พูดอย่างมั่นคง จนหญิงชั่วนั้นไม่อาจจะปลุกระสะแสงคอได้ แล้วรับสั่งให้ใส่บวชมู่ในกระเช้านั้น ให้เนตรเทเสียจากแววของพระองค์ เรื่องพระเจ้าประตูม มาในครรภ์ฤกษ์บนชาดก ในปัญจมวรรค ทุกบรรดา [เรื่องตกกบัติ] [๑๓๗] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เป็นคามา อยู่ด้วยสุขอัน เกิดแต่ผ่านมา ในบรรพกาล ใกล้ฝั่งแม่กลอง ในกาลนั้น ติดเศรษฐีในครองพาณิชย์ นามว่า ทุจุณามีร์ เป็นหญิงร้าย หยาบคาย คำติพวกกรรรมก.รำ. ต่อวันหนึ่ง พวกกรรมกรพานางไป ด้วยถกลว่า " พวกเราจักเล่นในแม่น้ำกลอง" แล้วก็พากันทั้งนางในแม่น้ำคงคานั้น. นางร้องอยู่ ถุกน้ำฟาดไป ถึงที่ใกล้ศาลาของพระโพธิสัตว์ ในเวลาถึงคืน พระคงลงนั่ง ด้วย ๑ ชาติภูฏกาม. ๗/๔๕๕