ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ มีกลัดกอขึ้นเป็นแปลง เล่ม ๕ หน้า 151
กล่าวในนั้น ชื่อว่าเป็นมงคล เพราะเป็นเหตุบุรสุดลภูวิเศษมีประการต่าง ๆ มีนิรมลได้ และได้อานิสงส์ ๔ และบรรลุมรรคผลไปแห่งอาศอเป็นต้น สมจริงดังพระผู้มุ่งพระกตัญญูว่า "กินกุ้งหลายในมัยได อร่อยสวก กระทำให้มีประโยชน์ กระทำไว้ในใจ กำหนดด้วยใจทั้งปวง มีโศตเมิ่ง ฟังธรรมอยู่ ในมัยนั้น นิ วัน้นทั้ง ๕ ย่อมไม่มีแก่ริยาสาวกนี้ ในมัยนั้น โภชนงค์ ๗ ย่อมถึงความเจริญเต็มที่."
บาริโโผนงคสังขุต ในมา (วา) วรรค.
[๓๗] อรรถกถากัสสลังสังขุตว่า "บทว่า อฤกฐาติว่า ความว่า ทำบุญให้มีประโยชน์ด้วยธรรมนัน อีกอย่างหนึ่ง ทำธรรมมันให้ มีประโยชน์ ด้วยคำว่า ธรรมนี้ เป็นประโยชน์แก่เรา. บทว่า มนสิฏฏวา คือ ตั้งไว้ในจิต. สองบทว่า สพุทธเจดตา สมุนา- หริตวา ความว่า ไม่ปล่อยจิตให้ออกไปขนอกเนื่อง แม่น้อยนั่งกำหนด ด้วยจิตเป็นเครื่องกำหนดทั้งหมด. บทว่า โอทีตโลโต คือตั้งโสต ลงแล้ว."
กฎิกาสงสืบสังขุตนั้นว่า "จิตเป็นเครื่องฟัง ตั้งแต่นจนถึงที่สุด พระอรรถกาจารย์ประสงค์ว่า ใจทั้งปวง เหตุนี้ จึงกล่าวว่า จิตตลุส โกนถป พิศ คณุต อนุโท คำนี้ พระอรรถกาจารย์ ย่อมแสดงความตั้งมั่นด้วยคำว่า สพุทธเจนี่น แล้วว่า สพุทธโน นั้น. ข้อว่า สพุทธน ๙ เป็๖ สมุทนาธิวา ความว่า กำหนดธรรมเท่านั้น
๑ ส. มค. ๑๕/๑๐๔. ๒ สถ. ป. ๒/๒๔๕.