การศึกษาเกี่ยวกับมังคลิตและพรมณี : หน้า 95/239

ประโยค๕- มังคลิตคล้ายนี้แปล เล่ม ๔ หน้า 95 สามเณร อาตมภาพถวายสัตย์เหล่านี้ แก่สมภารมิผู้ร่วมอุปชามะกัน. พระราชา ข้าพเจ้าอวยเวรแม่นอีก. สามเณร อาตมภาพถวายสัตย์เหล่านี้แก่มงคลสูงม์. พระราชา ข้าพเจ้าอวยเวรแม่นอีก ๘ ที่. สามเณร รับแล้ว. ลาภที่เกิดขึ้นแก่ท่านผู้มีความมั่นคงน้อย ย่อมอาว ด้วยประกายนี้. [๑๒๗] ได้ยินว่า ทีมพรมณีชื่นพรหมนี้ทั้งหลายให้บริโภคให้ดครนะ ๕ ขัน ก็ไม่อาจจะให้พรหมณีเหล่านั้น อิ่มหน้าได้. วันหนึ่ง พรมณีนั้น ได้ทราบเรื่องว่า “ธรรมบทสมะทั้งหลาย เป็นผู้ทั่วไป" เพื่อจะทอดลงงจึงให้คนถือถ้วยไปวihiใน เวลาอธิษฐานบำ ๓๐ รูป กำลังอยู่ในหอฉัน จึงถืออาหารข้าวขนหนึ่ง ไปสู่ที่ใกล้พระสงฆเณร พระเณรได้เอานี้คราวหยิบเอาไว้หน่อยหนึ่งเท่านั้น. โดยท่านองค์นี้เอง ข้าวข้นเดียวได้ทั่วถึงแก่อภิภูกุฑรูป. ลำต่อั้น พรมณี คิดว่า “ได้ยินว่า สมนะทะเหล่านี้มีคุณจริงที่เดียว" เลือกใสในความเป็นผู้มั่นน้อยแล้ว สละทรัพย์พ้นหนึ่ง สร้างพระเด็จไว้ในวิหารนั้นแล้ว. ชนทั้งหลาย ผู้ยังไม่เลื่อมใส ย่อมเลื่อมใส ด้วยประกายนี้. [๑๒๘] ในคำนี้ว่า ปลนุนา ภุยโย ปลามาในชุมนุติ ไม่มีก็ด้วยเรื่อง (ที่จะยกขึ้นเป็นอุทธรณ์) อันความเลื่อมใส ข้อม