ความประพฤติอ่อนน้อมในพระพุทธศาสนา : หน้า 32/239

ประโยค - มังคลาติกานี้เป็นแปล เล่ม ๔ หน้า ๓๒ ถาว่าด้วยความประพฤติอ่อนคน* [๒๖] ท่านกล่าวไว้ในรถกว่า " ความเป็นผู้มีใจอ่อนน้อม คือความเป็นผู้ประพฤติดีคนตน" รือคนประกอบแล้วด้วยความเป็นผู้ประพฤติดี เป็นผู้ขจัดมะเสี้ยะได้ ขจัดความกระด้างเสี้ยะได้ เป็นผู้เช่นกันกับด้วท่อนผ้าสำหรับเช็คเท้า เสมอด้วยโค้งผูกเขาหงัก และเป็นผู้เสมอด้วยพื้นทีถูกถอดเนื้อแล้ว มีความอ่อนหวาน มีความนิ่มนวล มีความน่าใส่ใจ นี้ชื่อว่า นิวัต. [๒๗] ส่วนในรถก็กล่า'ปัญญานิมาต องค์ตรนิภาย ท่านกล่าวว่า" (พระอริยสาวกทั้งหลายย่อมเสพ) บุคคลผู้ประพฤติ ฤๅทาบปัญญานิมาต องค์ตรนิภานั้นว่า "ซึ่งบุคคลผู้มีความนอบน้อมเป็นปกติ." อรรถกุฎุกลกัลกาขาว "บทว่า สถุนา ความว่า ละละเอียด คือ ฉลาดเพื่อจะน้อมเข้าไปสู่ผู้เป็นอุบาสก ในฐานะอันควรอย่างนี้ว่า "แม่ พ่อ ที่สาว. บทว่า สิโลา ได้แก่ ประกอบด้วยความละเมาะมอ่ม คำว่า สุขุมภาส นี้ เป็นคำกล่าวถึงเหตุแห่งคำก่อน. จิงอยู่ พระอรัสดาและพระปุนิพพาสกะ มีอ้อคำไพเราะ