ความทะยานอยากและความโลภในพระราชกฤษฎี : หน้า 74/239

ประโยค - มังกิดตามปีนี้แปล เล่ม ๔ หน้า 74 ความทะยานอยากไม่มีที่สิ้นสุด กล่าวคือความปรารถนาในกมคุณ นั้น ๆ พระราชกฤษฎีว่า อติภูจินา ความโลภที่เป็นไปล่วง พระราชกฤษฎีว่า อติโลโก บทว่า อติโลกมเทน จ ความว่าชื่อว่า ความเมาด้วยอำนาจ ความโลภจัง เพราะยังความเมาว่าส่วนให้เกิดขึ้น มีคำ อธิบายอันพระราชกฤษฎีว่า ไงบุคคลผู้ปรารถนาจัดด้วย สามารถแห่งความอยากเกินไป ยอมเสื่อมจากประโยชน์เหมือน เราเสื่อมแล้วจากพระนางองค์ภิกขิกจะนั้น เพราะความโลภจัง และเพราะความเมาด้วยสามารถแห่งความอยากได้จนไป [๑๓๗] จำเดิมแต่นั้น พระราชกฤษฎีว่าอยู่ในปาแต่ผู้เดียว เท่านั้น โดยกาลล่วงไปแห่งพระราชพิธี ได้เสด็จปรบราชสมบัติแล้ว ส่วนในอรรถกถาแห่งวิกังค์ พระอรรถกถาจารย์ กล่าวไว้ว่า " เทพผู้สงอยู่ที่กันไหม" กล่าวคาถานี้ว่า " บุคคลผู้ปรารถนา จัดนั้น ย่อมเสื่อมจากประ โยชน์ของตน ดูพระราชกฤษฎีว่า ไงประโยชน์นี้ ๑. สมโภชวิโดนหน้า ๑๒๔.