ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕๕- มังคลัตถทีนี้แปล เล่ม ๔ หน้า ๑๙๘
ดังนี้แล้ว คำสุขสวัสดิ์ฮากา แล้วคำว่า "ธรรมคาถิก" พึงเป็นผู้ มักน้อยเหมือนนิคมคามวสีสะเกิด แล้วคำสถอนในอัปปมาทวรรค
ธรรมบาว่า "อุปปามาทโธ ภูญ" เป็นต้น.
ในกาลบังกา พระสีสสะฌะ บรรลุผลอรหัต พร้อมด้วย
ปฏิสังมิภาแล้ว.
[เรื่องกันหดาบส]
[๔๔] แม้นคณหดาบส ทำสัมชาช่างน้ำด้นหนึ่ง ในประเทศ
หิมพานต์ ให้เป็นโจรคาม ไม่สร้างบรรดาศาลา อยู่ที่โคนไม้นั้นเอง.
พระคาถานั้น มีความมักน้อยอย่างยิ่ง อยู่ ณ ที่นั้นเท่านั้น ไม่ไป
ในที่อื่นแม้เพื่อผลในเวลาไม่ผิดผลักดัเกียวกันผล ในเวลาผล
ดอกก็เกี่ยวกิ่นดอก ในเวลามีใบ ก็เกี่ยวกิ่นใบ ในเวลามีทะเลาะเปลือก
ก็เกี่ยวกิ่นทะเลือก.
ในวันที่หนึ่ง พระคาถานั้น เมื่อจะถือลเอผลไม้ตั้งหลายของ
ต้นไม้นั้น ไม่ลูกขึ้นถือเอาในประเทศแห่งแทนหนึ่ง ด้วยความประะ-
พฤติโล่ น้องที่เดินนั่นเอง เอื้อมมือไปเกี่ยวเอาผลไม้ซึ่งอยู่ ณ ที่
ประมาณกะนึง ไม่เลือกว่ารอหรือไม่รอใจ แม้ผลไม้
เหล่านั้น ถือเอาผลที่มาตึงเข้าเท่านั้น. ด้วยเดชแห่งสงของพระคาถาผู้
มีความสำเร็จโดยอย่างยิ่งอย่างนี้นั่น อาสนะของท้าวสักกะได้เกิดร้อนแล้ว.
ประทานพรแก่ท่าน ทรงทำต้นไม้นั้น ให้มีผลไม้อร่อยแล้ว
เสด็จไปยังสถานของตนตามเดิม.