การบรรลุอรหัตของมานาสีปุตตสูตร : หน้า 234/239

ประโยค ๕ - มังคลัตถีที่เป็นเปล เล่ม ๕ - หน้าที่ 234 แต่เพราะกรรมที่เป็นอุปชวนีย์ ซึ่งเป็นอนันต์ริยกรรม เขาจึงเข้า ถึงนรกในลำดับแห่งฎีก์ เรื่องนั้นกล่าว มานาสีปุตตสูตร ในวรรคที่ ๕ แห่งอุทาน. [๑๕๓] ดังได้กล่าวมาทรามณ์คนหนึ่ง นั่งอยู่ที่ศาลาใกล้ประตู เมืองปาวิฬาร์ ได้ยินคำาถามรรคนคคุณของพระมหานาคเถระ ผู้มี ปกติอยู่ในกุฏิทูลมทิพย์ในโรงหนุ่มน เขาประสงค์จะเห็นท่าน จึงไปสู่ผู้แท่งสมุทร ขึ้นเรือ ถึงที่อยู่ของพระเถระโดยลำดับ จึงขึ้นเอา ที่พักในเรือนใกล้ ๆ ในบ้านจุฬนคณะ จัดแจงอาหารเพื่อพระเถระแล้ว ลูกขึ้นแต่เช้า ไปยังที่อยู่ของพระเถระ ยืนอยู่ ณ ที่สุด เห็นพระเถระ แต่ไกลสั่นอยู่ ณ ที่นั้นแน่นแต่แทรกวางนั่ง เข้ไปใกล้ จับที่ข้อน้าทนาวแน่น แล้วไหว้ก่อน เรียกว่า "ได้ท่าสุข ขอตรับ." ก็พระเถระไม่สูงนัก ไม่ดำ่นั้น ได้บ่นาพอดี เพราะฉะนั้น เขาจึงกล่าวอีกว่า "ได้แท้ไม่สูงนักคดน ขอรับ แต่คุณทั้งหลาย ของไททิฟั่งไปโดยสุด ๆ แห่งสมุทรซึ่งมีสิเพียงดังเมฆ กลบพื้น ชมพูไว้ทั้งสิ้นผู้ไป กระผมนี้ก็ประดามีของปูจามของปุถุชน ได้ยานก พรรณาคุณของได้เท่า จิมจากทั้นนนั้น." เขาถวายบิณฑบาตแก่พระเถระ จัดแจงบาตรและจีวรของตน บวชในสำนักของพระเถระ ตั้งอยู่ในโอวาทของท่าน โดย ๒-๓ วัน เท่านั้น ก็ได้บรรลุพระอรหัต. ๑. อัญบุคลพิงสวยในเวลาที่เกิดนั้น. ๒. ขุ. ข.อ. ๒๕/๑๓๓.