การวิเคราะห์ความสั้นในจิวร์ : หน้า 57/239

ประโยค - มังคลัตถีนี้คือ เล่ม ๔ หน้า ๕๗ [๓๐๕] อรรถกถาสังสิตสูตร และจตุคูณนิบาล อังตุตรนิกาย ว่า " ก็ความสั้นโดยในจิวร์มี ๒๐ อย่าง คือ สันโดนในการศรีก สันโดนในการเดินทาง สันโดนในการสาง สันโดนในการได้ เฉพาะ สันโดนในการรับอปรมาณ สันโดนในการเว้นจากความ โลลา สันโดนตามได้ สันโดนตามกำลัง สันโดนตามสมควร สันโดน ในน้ำ สันโดนในการซัก สันโดนในการทำ สันโดนในการกระประมาญ สันโดนด้วยด้าย สันโดนด้วยการเย็บ สันโดนในการซ่อม สันโดนในการเว้นจากการสังสม สันโดนในการสละ บรรดาสันโดน ๒๐ เหล่านี้ อันกินผู้นี้มคื่ออยู่ในพรรษาตลอดไตรมาสแล้ว ตรีกูร. ด้วยว่า เธอปวจากแล้ว ย่อมทำจีวรในเดือนเป็นเดดนิดจิวร. ภิกฺขูผู้นั้น บังคุลูเป็นวัด ย่อมทำได้ถึงเดือนเท่านั้น. การอิตสันโดนหนึ่งหรือกี่เดือน ดังนี้ ชื่อว่า วิตกสันโดน. [๓๐๖] ก็อันกิบุคูผู้ยินดีด้วยวิตกสันโดน พึงเป็นเช่นกับพระเกสรผู้ผู้นับบูชาสุงเป็นวัด อยู่ที่ปฐอันตราชีวิน. [เรื่องพระเกสรผู้รวบงดสุกล] ดังได้กล่าวมา พระเถร มาฉ่อยหวังว่า ” จักใหพระเถรใน เจติยบรรพตวิหาร" ไหวพระเผ็ดแล้ว คิดว่า " จิวรูปเราก่า เราจักไดในที่อยู่ของภิภูมาก." ท่านไปยังมหาวิหา พพบพระสงฆเถระ แล้ว ถามถึงที่พัก แล้วอยู่ในวิมารนั้น ในวันรุ่งขึ้น จึงถือเอจิวร * มโน. ปุ. ๒/๒๓๓