เรื่องอันตุตุ่มและพระอิณาสพ : หน้า 90/239

ประโยค - มังกดตำนี้เป็นแปล เล่ม ๔ หน้า ๙๐ ในวันฉลองวิหาร ย่อมภาววิหาร เหตุอย่าเอือ รู้ว่ามีหล่านั้น เห็นแล้ว ไปสู่พระเจดีย์ กวาดแล้ว เหตุอย่าเอือ เกลี้ยงรายให้ เสนอต ชักอาสนะ รดน้ำที่บันโพธิ์ พวกมนุษย์เห็นเธอแล้ว เข้าใจว่า "จะรอยละไม่มีภิกษุรูปนี้รับวิหาร พระเณรผู้ศรัทธานี้เท่านั้น ย่อมรักวิหาร" ในเวลาไป นิมนต์แล้ววิ่งไป แมกญูไม่เป็น พระอิณาสพ เห็นพวกเด็กชาวบ้านแล้ว ถามว่า 'มารดาบิดาของพวก เจ้ากล่าวอะไรเรา ?' เมื่อพวกเด็กตอบว่า เขากล่าวว่า 'ท่านเป็น พระอรหันต์อรบ คิดว่า 'พวกคุณหนีผู้ออกเลด เราไม่อาจจะลงให้ จังแสดงความที่แท้คนเป็นดูพระอิณาสพ' ก็แม้าปุคคลเหล่าอึ่งมี พระอรหันต์ตุ่ม และพระอรหันต์ด่านไตรเป็นคำ ก็พึงทราบในปัจจจตา นิทสนิทนี้ [เรื่องอันตุตุ่ม] [๓๑๐] ได้ยินว่า คนโกหกผู้หนึ่ง ฝังตุ่มไว้ภายในห้อง ในเวลา มนุษย์ยังหลายมา ย่อมเข้าไป ( อ้อน ) มนุษย์ทั้งหลายถามว่า 'พระ เณรไปไหน ?' เมื่อพวกศิษย์บอกว่า "ท่านอยู่ภายในห้อง" แมเขา ไปค้นหาอยู่ไม่เห็น จึงออกไป. ในขณะนั้น คนโกหกนั้น ออกจากตุ่ม นั่งอยู่บนตั้ง มนุษย์ เหล่านั้น กล่าวว่า "พระเณรไม่มี" เมื่อพวกศิษย์บอกว่า " พระ เณรอยู่ภายในห้องนั่นแหละ" จึงกลับเข้าไป เห็นเขาแล้ว ถามว่า "ท่านผู้จีรญู ที่เรา พวกมไม่เห็น จึงออกไป ท่านไปไหน ? " เขาอ้อมแสดงความที่ตนเป็นดูพระอิณาสพด้วยคำว่า "ธรรมดาสมนะ