การให้ของสงเคราะห์แก่โจร : หน้า 19/239

นำไปวิหาร เมื่อพวกชาวเมืองกำลังถวายทานอยู่ แม้ในวิหาร ก็มีการยืนทำการรักษาอยู่ ส่วนชาวเมืองเหล่านั้นก็ให้คารวะที่เหลือจากภิญญาทั้งหลายกันแล้วแต่พวกโจร แม้ในเวลาผับไป โจรเหล่านั้นก็ส่งชาวเมืองถึงฝั่งน้ำแล้วกลับ [ พระเณรถูกพวกภิกษุโภทนา ] ต่อมาวันหนึ่ง เกิดคำอ้อนขอขึ้นในหมู่ภิกษ์ว่า "พระเณรได้ให้ของ ๆ สงเคราะห์พวกโจร เพราะถือว่าตัวเป็นใหญ่" พระเณรส่งให้ทำการประชุมสงเคราะห์แล้ว กล่าวว่าพวกโจรพากันมา ด้วยหมายใจว่า "จับปล้นเอาทรัพย์อาหารตามปกติของสงฆ์ และของเจดีย์" เมื่อเป็นเช่นนั้น เราจึงได้ทำปฏิสันถารแก่พวกโจรเหล่านั้น มีประมาณเท่านี้ ด้วยคิดเห็นว่า "พวกโจรขาดไม่ปล้น ด้วยอาการอย่างนี้" พวกท่านจงเอาของนั้นทั้งหมดมารวมกันเข้าเณ่าสิทธิ (และ ) เอาของที่พวกโจรไม่ปล้นไปปล่อยเหตุผู้อื่นรบกันเข้าแล้วก็ราคา ( เทียบกันดู)." ทรัพย์ที่พระเณรจะไปแม้งหมดจากทรัพย์ของสงฆ์นั้น มีราาไม่เท่าเครื่องคูณอันวิจิตรด้วยภาพอันงามหนึ่ง ในเรือนพระเจดีย์เลย ลำดับนั้น ภิกษุทั้งหลายกล่าวว่า "พระเณรทำปฏิสันถาร เป็นการทำดีแล้ว ใคร ๆ ไม่ได้เพื่อจะโจทย์ เพื่อจะให้ท่านให้การไม่เป็นสินใช้ ไม่เป็นอาวุธ ปฏิสันถารมีนิสงส์อย่างนี้ ภิกษุผู้บัญฑิตกำหนดดังคงว่านี้แล้ว ควรทำปฏิสันถาร." ภิกษุสงฆ์ชั่วคราวว่านว่า "ว่ากว่า อุพพาสสุตา" ควว่า