การศึกษาเรื่องความสนใจและปัจจัยในพระพุทธศาสนา : หน้า 46/239

ประโยค๕- มังคลดํากับนี้แกเผยเล่น๔ หน้า๖๓ ถึงเป็นปัจจัยหยาบเป็นต้นนั้นเองมีหรือ ?" มีคำว่า "ข้ออันจริง." แม้ถึงกระนั้น ก็มีข้อแปลกกันอยู่ Because ความสนใจโดน ในอธิศรีร- ปัจจัยที่หยาบเป็นต้น ที่น รับแล้วอย่างไร ชื่อว่า ยกลากสันโดน (ยินดีตามได้) แท้, นอกจากไม่ชื่อว่า ยกลากสันโดน เพราะ สันโดนอนนี้นั้น อาศัยสําคัญว่าปัจจัย อันพระมหากสิละสปะ ไม่ปรารถนา โดยที่แท้ ท่านปรารถนา สันโดนนี้เป็นที่อาศัยกะคือความสมควรแก่- กำลังของคุณ ดังนี้แล้ว. พึงเห็นสันนิษฐานว่า ก็ปัจจัย อย่าง- (ข้างต้น) มีจังหวที่หยาบเป็นต้น ย่อมมีได้ในจิร. ปัจจัยอย่างกลาง ทั่วไปแก้ปัจจัย ส่วนปัจจัยที่สุด ย่อมมีได้ทั้งในจิร ทั้งในสนาเถนะ [๒๖] ก็ในภูฏามัญญผลสูตร กัสสปสังฆฏ และเอกนิบาต อัฏฐุตรนิบาย ท่านกล่าวว่าว่า "อีกอย่างหนึ่ง วัตถุที่ล่อ- ท่านเรียกว่า นอกนี้ เพราะความเป็นอวัณวัตถุที่ประณีต องิ้ง- แม้วัตถุที่ประณีต ก็ชื่อว่า นอกนี้ เพราะความเป็นวัตถุอันวัตถุ ที่ล่อ, ก็ความว่าดูเป็นของนอกอนุภะ สำเร็จแล้วด้วยความเม่ง." วัตถุอนุนี้ด้วย นอกจากนี้ด้วย ชื่อว่า อธิศรปัจจัย, อธิศร นั่นเอง ชื่อว่า ปัจจัย, ความสนใจโดยอธิศรปัจฉันนี้ ชื่อว่า อธิศรปัจจัยสันโดน, อธิศรปัจจัยสันโดนนี้ คือความไม่โลกเท็จ. เหตุนี้ เมื่ออรรถาอนิบาต องค์ตถนิกาย พระอรรถกถาจารย์ จึงกล่าวว่า "ความสนใจโดยกล่าวคือความไม่โลก ชื่อว่า สนุตภูติ." ภูมิเอกนิบาต องค์ตถนิกานั้น And ภูมิสามัญภูตสูตรและ