ประวัติศาสตร์พระสารีบุตรและพระเทวะ : หน้า 140/239

ประโยค 5 - มังคลัตถีที่เป็นเปล เล่ม 4 - หน้าที่ 140 ในอดีตกาล องคุตตรนิยาย และในมหาชนธกะ [๓๒๕] ครั้งนั้น ได้เกิดสนทนาขึ้นในท่ามกลางสงว่า "พระ สารีบุตรเถระ เป็นผู้กล่าวคำถวายว่า." พระศาสดา ทรงสัปดนแล้วตรัสว่า "แม่ในกลางก่อน สารี- บุตรนี้ เป็นช้าง ถืเป็นผู้กล่าวคำถวายที่เหมือนกัน" แล้วตรัส อธิบายจิตตวาดในปรูมวรรรทุกบิทดา เหตุนี้ ภิญญู พึงเป็นผู้กล่าวคำ เหมือนพระธรรมสนามดีและพระอานนทะกร [ เรื่องพระอานนทะกร] ได้ยินว่า พระเทวะ มีสิกขวิหารกว่า ๕๐๐ รูป บรรดาสิกข- วิหารกเหล่านั้น ภิกษุหนุ่มรูปหนึ่ง เป็นผู้มีอุปการะแก่พระเทวะ ย่อมกวาดบริเวณ ตั้งน้ําดื่มและน้าใช้ ถางไม้ชะฟน น้ำล้าง หน้า และนำน้ำ ย้อมชะเรียวคู้ริเรือนไฟ และเสนาสนะ ย่อม ทำการนวดมืออวดเท้าและนวดหลังเป็นต้น ส่วนพระเทวะ ได้ให้ผ้า สกุฎ ๕๐๐ ผืนทั้งหมด ซึ่งพระเจ้าศรคลงเลื่อมใสในธรรมกวา ของตนถวายแล้ว แก่ภิกษุหนุ่มนุ่งรูปลเดียว ด้วยสามารถพอใจว่า "ภิญญูมุนีที่เท่านั้น มีอุปการะแก่" ภิกษุหนุ่มนั้น ได้แบ่งผ้าสกุฎเหล่านั้นทั้งหมด ถวายแก่ภิกษุ ผู้อุปถัมภาของตน ภิกษุเหล่านั้น ทำเป็นจิรณุ่งและห่มแล้ว ไปสำนักของพระศาสดา ถวายบังคนแล้ว กราบทูลว่า "ขอแต่ พระองค์ผู้เจริญ ชื่ออาดาให้พระองค์แทนกน่า ยังมีพระโลคบาน"