พระเถระและการฝึกจิต : หน้า 58/239

ประโยค๕ - มังคลิตามปีนี้แปล เล่ม ๔ หน้า ๕๘ มาไหว้พระเถระ. พระเถระกล่าวว่า "อะไร ? ผู้มีอายุ" ท่านตอบว่า "ท่านผู้อุทธรณ์ กระผมไปยังประตูบ้าน" พระเถระ กล่าวว่า "ผู้มีอายุ แม้เราก็ไป" ท่านรับว่า "ดีละ ขอรับ " แล้วจึงเดินไปยืนอยู่ที่ซุ้มประตูแห่งมหาโพธิ คิดว่า "เราจะได้จารที่ชอบใจ ในที่อยู่ของท่านมีบุญ ทั้งหลาย" แล้วคิดว่า "ความตระกองของเราไม่บรรลุสิทธิ์ " จึงกลับเสียดายที่นั่นเอง, ในวันรุ่งขึ้น ไปสู่ที่ใกล้เคียงชื่อเปลี่ยนพะ, ในวันรุ่งขึ้น กลับจากประตูด้านทิศเหนือแห่งมหาเจดีย์เหมือนอย่างนั้น แม้ในวันที่ ๔ ก็ได้ไปยังกัณฑ์พระเถระ. พระเถระคิดว่า "การตรึกของภิกษุนี้จังไม่บรรลุสิทธิ์" ดังนี้แล้ว ถือเอวัง ถามปัญหา เข้าไปสู่จำนวนที่นั่นเอง. ก็ในราตรีนี้ มนุษย์คนนึง ถูกอาจจะบิณบันแล้ว ถ่ายอาจจะรดน้ำสาคุบนเอง แล้วทิ้งกาสาฃูกนั้นไว้นกหยาดเยื่อ. พระเถระผู้มีบุตรสาวลูกเป็นอัตร์ เห็นกาสาฃูกนั้นอันเมลงวันหัวเขียวทั้งหลายไดๅคอมลุ่ม ประคองอัญชลีขึ้นแล้ว. พระมหาเถระ ถามว่า "ผู้มีอายุ ทำไมท่านประครองอัญชลีแก่นกหยาดเยื่อ." พระเถระนั่น ตอบว่า "ท่านผู้อุทธรฺิณ กระผมได้ประคองอัญชลี แก่นกหยาดเยื่อ กระผมประคองแก่พระทศพลผู้พระบิดาของกระผม ท่านผู้อุทธรฺิณ พระทศพลผู้ทรงสัตว์เล็กน้อยประมาณดูมพระหนึ่งแล้ว