มังกรดึกดื่น: แผล เล่ม ๔ - หน้า๓๘ : หน้า 38/239

ประโยค๕ - มังกรดึกดื่นนี้เป็นแผล เล่ม ๔ - หน้า๓๘ สหาย ท่านจ๊กทำอายเช่นไร จึงจืดอิตอรามสัมบัติได้?" ลิลาภราช กล่าวว่า "เราจักให้พระราชสี่หนังสือสีหนาท ยังพามนุษย์ให้กว้านสงชีวิตแล้วจึงก็เอา" ปูริทิตนั้น (ทรงอายุขั้นแล้ว) ลงจากป้อมแล้วให้ตีคลอง เกี่ยวป่าวร้องว่า "ชนทั้งปวง จงอุดช่องหู (ของตน ๆ ) ด้วยแผ่ถั่ว" มนุษย์ทั้งหลาย ได้อุดช่องหูของสัตว์ ๕ เท้า โดยที่สุดฉันกระทั่งแมว และช่องหูตน ๆ แล้ว ด้วยแผ่ถั่ว ปูริทิต จึงขึ้นไปสู่อีก แล้วกล่าวว่า "สัพพาทูยะ ท่าน จักไม่อาจให้พระราชสี่หนังสือสีหนาทได้ เพราะพระยากไกรสัห์ เป็นสัตว์สมบูรณ์โดยชาติ มีหน้าหน้าและเท้าหลังอันแดงดั่ง จักไม่ทำ ตามคำสั่งของสนิทจึงอกแก่ผู้หนึ่งดั่งกับท่าน ถ้า ท่านอา ถึง ให้พระราชสี่หนังสือเกิด" ลิลาภราชนั้น เป็นสัตมีมานะกระดังก กล่าวว่า "สีหนาหล่ออัน จงยกไว้ก่อน เราจักให้สีคล้ัวที่ร่างอยู่บนหลังนั้นแหละฉันสือ" แล้วได้ให้สัญญาด้วยว่า พระราชสี่ บีปาปาถี่กะของช่างแล้ว บันลือสีหนาทสัตว์อันให้เป็นไปไม่ได้ ๑ ครั้ง. ช่างทั้งหลายได้ลง ความสะอาด เหยียบศิษะของสนิทจึงอกชั่งตกลงมาที่แทนเท้า ทำให้ เป็นจุดวิญญาณ ให้ลงความสิ้นชีวิตแล้ว ช่างแม่เส่านั้น ก็แก่นกันและ กันล้มแล้ว. เวรนราชสีห์ เสีย สัตว์ ๔ เท้าทั้งหมด ได้คาย ณ ที่นั่นนั่นเอง. สีหนาททั้งหลายนี้ไปสู่อื่นแล้ว. กองนี้ได้มีถึง ๑๒ โลมป์. ปูริทิต จึงให้ตกลงเทยวป่าวร้องว่า "ชนทั้งหลายผู้มีความ