มังคลอดิถีปริปาเล เล่ม ๔ : หน้า 123/239

ประโยค ๕ - มังคลอดิถีปริปาเล เล่ม ๔ หน้า ๑๒๓ เพราะความเป็นเหตุแห่งการบรรลุคุณวิเศษมีประกอบต่างๆ มีความเป็น ผู้ควรสรรเสริญว่า " เป็นสัตบุรุษ " เป็นต้น ความจริงบุคคลผู้ กตัญญู ข้อมีปัญหาได้ถามกันเที่ยงตรงเดียว ไม่ใช่หาได้ง่าย เหมือนบุคคลผู้ อกัญญู เพราะว่าบุคคลผู้อุกัญญูมีมาก ดังนี้แล บรรดาบุคคลทั้ง ๒ จำพวกนั้น บุคคลผู้สำคัญ ย่อมบรรลุ ประโยชน์มีความสรรเสริญเป็นต้นในโลกนี้ บุคคลผู้สำคัญ ย่อม บรรล สิ่งอันไม่เป็นประโยชน์มีน้อมเข้าเป็นต้นในโลกนี้ ในข้อนั้น มีเรื่องเหล่านี้ (เป็นอุทาหรณ์) :- [ เรื่องพระเจ้าประทุม ] [๑๓๒] ในอดีตภาค พระเจ้าจักรพรรดิ ได้มีพระราชโอรส ๓ พระองค์ บรรดาพระราชโอรส ๓ พระองค์นั้น พระราชบุตรพระ นามว่า ประทุม ซึ่งเป็นพระเชษฐาของพระบรมราชทั้งหมด เป็นพระ โพธิสัตว์ พระราช ทรงแสดงพระทัยในพระโอรสหลานนั้นว่า " โอรสเหล่านี้ พึ่งมีเราแล้วชิงเอามั่งรัฐสมบัติ" จึงตรัสว่า " พ่อทั้งหลาย พวกเจ้าอยู่ในพระนครนี้เลย จงไปในที่อื่น โดย กล้าล่วงไปแห่งเรา จึงรับอาราสมิตเดีด." " พระราชโอรสเหล่านั้น หลักไปกับด้วยชามดังของตน ๆ เมื่อ ไม่ได้พระกระยาหารและน้ำในที่ก้นคราแห่งหนึ่ง ในระหว่างทาง จึง มาจรยาของพระราชโอรสคนเล็กที่สุด แล้วแบ่ง (เนื้อ) เป็น ๑๑ ส่วน พากันเสวยแล้ว ส่วนพระโภชนสัตว์ ได้เหลือเนื้อไว้ส่วนหนึ่ง ใน ๒ ส่วนตีน