ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- มังคลดาภิเษกปีนี้แปล เล่ม ๔ หน้า 82
[๒๐] อรรถกถา-เทวดาเอกนิบาตอ้างคตตรินิยกล่าวว่า "ที่ซ่อว่า มหิจ-ฉตา ได้แก่ ความโลกใหญ่ ที่ท่านหมายกล่าวไว้ว่า บรรดาธรรมเหล่านั้น ความเป็นผู้ออกใหญ่ เป็นใน ? คือ ความใคร่วง ๆ ขึ้นไป ของบรรพชนผู้ไม่สนใจโดยอวีร ธินทาบา เสนาสนะ กีลาน-ปัจจัยสรรบิธารตามมีความได้ หรือของคณัศ ผู้ไม่สนใจโดยด้วยถามคุณ ๕, ความอยาก คือ ความเป็นไปแห่งความอยาก ความเป็นผู้ปรารถนาใหญ่ ความอินดี ความกำหนดนักแห่งจิตเห็นเป็นนนี้ใจ, นี้เรา กล่าวว่า มหิจุตต นั้นคือ
ภูฏิกาเอกนิบาตน้องคตตรินิยานั้นว่า "ความอยากของบุคคลนั้นใหญ่ เหตุนี้น บุคคลนั้น ชื่อว่า มหิจโจ ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีความอยากใหญ่ This คือว่า มหิจตา. ที่ชื่อว่า มหโลโ ได้แก่ ความโลกอารมณ์มาก เพราะกำหนดเฉพาะวัสดุใหญ่และวัตถุมาก.
ด้วยคำว่า อิทธิรต พื้นดังกล่าวกล่าวความเป็นผู้ปรารถนาใหญ่ที่เกิดขึ้นแก่บรรพชิตหลายหลาย, คำว่า ปญฺจิ วา กามคุณิ เป็นดัง ท่านกล่าวด้วยสามารถแห่งกุศลชาติหลาย.
อรรถกถา- วังคำว่า "ความเป็นผู้ใคร่โดยเฉพา ชื่อว่า ภูโย- มยุโยตา. ความอยากด้วยสามารถแห่งความปรารถนา, ความอยากนั่นแล ชื่อว่าความเป็นไปแห่งความอยาก หรืออาการแห่งความอยาก."
ภูฏิกาเอกนิบาตน้องคตตรินิยากว่า "ความเป็นไปด้วนความอยาก ชื่อว่า อิจฉาคติ. ความเป็นผู้ปรารถนาใหญ่ ชื่อว่า มหิจุตต, แต่
๑. มโน. ปุ. ๑/๒๘. ๒. สมโมหวิโนทนี. ๑๐๔.