บทสนทนาระหว่างพระปุณณะและพระผู้มีพระภาค : หน้า 182/239

ประโยค ๕ - มังคลัตถีนี้เป็นเปล เล่ม ๔ หน้า 182 ปลุกเธอเสียจากชีวิต ด้วยศรัทธาอันแรง ปุณณา ก็ในข้อนั้น เธอจักมีอายุอย่างไร ? พระปุณณะ ขึ้นแต่พระองค์ผู้บริจาค ถ้าพวกมนุษย์ชูชาสุขปรกตักปลดข้างพระองค์เสียจากชีวิต ด้วยศรัทธาอันแรง ข้าพระองค์จักมีความคิดในข้อนั้นอย่างนิจ "มีอยู่แล้ว พวกสาวกของพระผู้มีพระภาคอึดอัดอยู่ ระอายอยู่ เกลียดอยู่ ด้วยกายและด้วยชีวิต ย่อมแสดงหา ศรัทธากันจะบ้างเสีย (ซึ่งชีวิต) ศรัทธากันจะบ้างเสีย (ซึ่งชีวิต) นี้นั่น ข้าพระองค์จึงได้แสดงมาแล้ว ได้แล้ว ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ในข้อนี้ ข้าพระองค์จักมีความคิดอย่างนี้ ข้าแต่พระสุด ในข้อนี้ ข้าพระองค์จักมีความคิดอย่างนี้. พระผู้มีพระภาค ติโล ติโล ปุณณะ เธอประกอบด้วยความสงบคือความมุ่งนี้ จึงพอ เพื่ออยู่ในสุขปรับปรนกนกได้แล้ว ปุณณะ บัดนี้ เธอจงสำคัญกัลที่จะไปเกิด. [๔๐] อรรถกถาปุณณู นิเป็นวาสุตรนี้ว่า "บรรดาเหล่านั้น เทวะ อนุฎา ได้แก้ คำว่า คุร้าย คือลัชเดา. บทว่า สุข ได้แก้ กัปพล (กลั่แกล้ง). บทว่า อกโกโลสุตนิต ความว่า จักด้วยเรื่องสำหรับ คำว่า อย่าง. บทว่า ปริภาสุตนิต คือ จักกุเวลว่า "ชื่อว่าสมณะอย่างไร พวกเราจักทำกรรมอย่างนี้และอย่างนี้แก่ท่าน.' บทว่า อเวฏฏ คำว่า ข้าพระองค์จึงมีความคิดอย่างนี้ ในเรื่องนี้ บทว่า ทกฺขุนทน คือ ด้วยท่อนม้ายา ๔ คอ หรือด้วยไม้คานปุ่ม. ๑. ป. สุ. ๓/๒๓๒.