ปรัชญาและการเจริญในชีวิต : หน้า 10/304

ประโยค - พระธัมปุตฺตปัจจโยา หน้า 8 ใหญ่ ดังงานตัวปรารถนาผลไม้ยอดไปในป่า จะนั่น ขั้นนั่นเป็นธรรมชาติโลกาม มัทแน่ ช่างไปในอารมณ์ต่าง ๆ ในโลก ย่อมครอบงำ บุคคลได้ได้ ความโศกทั้งหลายย่อมเจริญ บุคคลนั้น ดูเขาผามบางอันฝนตกแล้วเจริญ อยู่ จะนั่น, แต่ผู้ใด ย่อมย่ายันตนานั่น ซึ่งเป็นธรรมะติดลมาคม ยกที่ใครในโลกจะส่วง ไปได้, ความโศกทั้งหลาย ย่อมตกไปจากผู้นั้น เหมือนหยาดน้ำตกไปจากใบข่อ จะนั่น, เพราะ นั่น เรวรกะท่านหลายว่า ความเจริญ จงมีแก่ท่านหลาย บรรดาที่ประชุมกันแล้ว ณ ที่นี่ ท่านทั้งหลายของการคันหาเสียเลือด, ประหนึ่งผู้ต้องการแผก ดูเขาผามบางเสีย นั่น, มารอ่อระนาท่านทั้งหลายบ่อย ๆ ดูเขาผามระรานไม้อะ จะนั่น." [แก้รอร] บรรดาบานเหล่านั่น ว่า ปงตกอรึโน ความว่า ตามไม่ เจริญเดียว วิบัติอัน มรรค และผล ก็ไม่เจริญ แก่บุคคลผู้ปกติ * แปลกันมาอย่างนี้ แต่น่าแปลว่า ประหนึ่งผู้ต้องการรากรแผก จุดดินแผกนั่น เพราะศัพท์ว่า วิรณ หมายเอาต้น ส่วน อูสี เป็นชื่อของราก โดยน้อมอธิบายปปีปีน คาถา ๑๐๑*