เรื่องพระสารีบุตรเถร : หน้า 225/304

ประโยค - พระธัมม์คุณทัตถูกแปลภาค ๙ หน้าที่ 223 ๒๗. เรื่องพระสารีบุตรเถร [๒๕๐] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อทรงอยู่ในพระเวสันตรษ พระเถรสต๺มเทคนานว่า "อาสา ยสฺส" เป็นตน. [พวกภิษุเข้าใจว่าพระสารีบุตรยังมีตันหา] ได้ยินว่า พระเถรนั้น มีกกญูประมาณ ๕๐๐ เป็นบริวาร ไปสู่หานแห่งหนึ่งในชนบท แล้วเข้าอำพราง. มนุษย์ทั้งหลาย เห็นพระเถรแล้ว ตระเตรียมกำลังนำพรา ไว้เป็นอันมาก. พระเถรปาวณาแล้ว เมื่อกำลังนำพรยทั้งปวงยัง ไม่ทันถึง (แก่นท่าน) นั่นเทียว, เมื่อจะไปสำนักพระศาสดา สั่งกะภิญญทั้งหลายไว้ว่า "เมื่อผ้ากำนำพรยอมนุมมนุษย์ทั้งหลายมานแล้วเพื่อภิญญหนุ่มและสามเณรทั้งหลาย พวกท่านรับไว้แล้วส่งไป, หรือเก็บไว้แล้วพึง ไว้แล้วพึงส่งข่าวไป." ก็แล้วพระเถร ครั้นส่งอย่างนี้แล้ว ได้ไปสู่ สำนักพระศาสดา. ภิญญทั้งหลายสนทนากันว่า "ถึงทุกวันนี้ ต้นหาของพระสารีบุตร- เถรระยะยังมีอยู่แน่น, จริงอย่างนั้น พระเถรส่งไว้เกิดกิฺย ทั้ งหลายว่า เมื่อพวกมนุษย์ถวายผ้าจำพรรษาแล้ว, พวกท่านพึง ส่งผ้าจำพรรษาไปแก่พวกสหิริภริยาทิรทองตน, หรือเก็บไว้แล้วพึง ส่งข่าวไป. ดังนี้แล้ว จึงงาม." * พระมหาชาลี ป.ธ.๓ วัดกรมวิทวาส แปล.