พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๔ - หน้า 289 : หน้า 291/304

ประโคม - พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 289 [พระเทวบรรจุพระอธิษฐาน] พระวัดกสิณะนั้น สายยามมณีโด่ย ถูกพวกพราหมณ์ถามใน ระหว่าง ว่า "ท่านเรียนมนต์ได้แล้วหรือยัง ?" จึงตอบว่า "พาก ท่านรอค่อน ฉันกำลังเรียน" ต่อกาล ๒-๓ วันเท่านั้น ก็ได้ บรรจุพระอธิษฐาน พระพรหมทั้งหมดถามอีก จึงกล่าวว่า "ท่านผู้ม อายุ มัณฑี่ ฉันไม่ควรเพื่อไป." พวกกิญจู ได้ยินคำั้นแล้ว จึงกราบดูแลเดะพระศาสดาว่า "พระ เจ้าข้า พระวัดกสิณะนี้ พยากรณ์พระอธิษฐานผล ด้วยคำไม่จริง." พระศาสดา ตรัสว่า "ภูกทั้งหลาย พวกเธออย่ากล่าวอย่าง นั้น, กิญจูทั้งหลาย บัดนี้ บุตรของเราถลาดในการดูทีและปฏิสันนิ แล้ว" ดังนี้แล้ว ได้ตรัสพระคาถานี้ว่า :- "ผู้ใด รู้ดู๋และอุบัติของสัตว์ทั้งหลาย โดย ประกายั้งปวง, เราเรียกผู้นั้น ซึ่งไม่ข้อง ไปดี รู้แล้ว ว่า เป็นพรหมผด. เทพดา คนธรรมะและหมู่มนุษย์ ย่อมไม่รู้ตื้นของผู้ใด, เราเรียผู้นั้น ซึ่งมีอาสะสั้นแล้ว ผู้กล้กลลอด ว่า เป็นพรหมผด." [แก้อรรถ] บรรดาเทพทั้งนั้น สองวา่า โดย เวที เป็นกัน ความว่า ผู้ใด รู้ดู๋และปฏิสนธิของสัตว์ทั้งหลาย โดยประกายั้งปวงอย่างแจ้งชัด, ๑. ปฏิภู กูวา ทำให้ปรากฎ.