พระธัมมาทั่ว: การไม่โกรธในสังสารวัฏ : หน้า 207/304

ประโยค - พระธัมมาทั่วยุตฺถลาภม ภาค ๘ หน้าที่ ๒๐๕ ออกไปเสียด" เมือจะสนเทพฤา จิงปลงอหนานี้ว่า:- "การอยูของเราบรรสุทธิ์แล้วหนอ, ท่านอย่า ประทุมร้ายเรามิขมงมิตร ผู้มีตบะ ผู้มีบรรมี แล้ว, ท่านจงออกจากป่าใหญ่เสียด." ท่านอยู่ในนี้นันแล ตลอดไตรมาส ออกพระธานแล้ว ไป ยังสำนักพระศาสดา ถูกกฐิวทั้งหลายถามว่า "ผู้มีอายุกิหนแห่ง บรรพชิตท่านให้ถึงที่สุดแล้วหรือ?" จึงออกเรื่องนันทั้งหมด จำเดิม แต่การเข้าอำพรบในนันนี้ แกกุฏิทั้งหลาย เมื่อกฐิวทั้งหลาย กล่าวว่า "ผู้มีอายุ ท่านถูกเผาควาว่าแล้วนั่น ไม่โกรธ หรือ?" กล่าวว่า "ผมไม่โกรธ." ภิญญาทั้งหลาย กราบนุตเรื่องนันแค่พระตกตว่า "พระเจ้าข้า ภิกษุนี้ย่อมพยายามพระอรหัตผล, แม้กุฏิพวกว่ากล่าวว่าคำ ชื่อย่อ ๆ ย่อกว่าได้ว่า "เราไม่โกรธ." [ลักษณะพระมหนในพระพุทธศาสนา] พระศาสดา ทรงสั่งกัอ่ำนองพระภิญญูล่นนแล้ว ตรัสว่า "ภิญญาทั้งหลาย บุรุษของเราย่อมไม่โกรธเลย, เพราะขึ้นชื่อว่า ความเกี่ยวข้องด้วยคฤสัสหรือด้วยบรรพชิตทั้งหลาย ย่อมไม่มีแก บุรุษของเรานั่น, บุรุษของเรานั้น ไม่เกี่ยวข้อง ปราถนาน้อย สันโดษ ดังนี้แล้ว เมือจะแสดงธรรม จิงตรัสพระอานนท์ว่า:- "รายเรียกบุคคลผู้ไม่เกี่ยวข้องด้วยชน ๒ จำพวก คืออุคุฬส ฎ บรรพชิต ๑ ผู้ไม่มีอายเที่ยวไป