ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปัทถุถูกแปล ภาค ๘ หน้าที่ ๒๔๓
ด้วยประโคม ด้วยการร้องไห้ ด้วยการเผือกกาย ด้วยการแต่งตัว ๑ ชิ้นนี้ ๑ จ้องมองดู สังสะเอว ยังของลับให้ไหว
ถ่างเข่า หุบขา แสดงกัน ๑ แสดงรักแท้ ๑ แสดงสะดิ้ง ๑
ขยับตา ๑ ยกคิ้ว ๑ เม้มริมฝีปาก ๑ แลบลิ้น ๑ เปล่องผ้า ๑
นุ่งผ้า ๑ สายผม ๑ เกล้าผม ๑ ยืนข้างหน้าของพระเกราะนั้นแล้ว
กล่าวคาถานี้ว่า :-
"หญิงแพศยา ผู้มีทัศนียภาพด้วยน้ำรัง สวม
เขย่งเท้า (กล่าวแล้วว่า) แม้ท่านก็เป็นชายหนุ่ม
สำหรับดิฉัน และแม่ดิฉันเป็นหญิงสาวสำหรับท่าน,
แม่เราทั้ง ๒ แก่แล้ว มีไมท่าทราบไปข้างหน้า
จึงจำบาว"
[พระเกราะนะหญิงแพศยาเพราะอาศัยพระศาสดา]
ครั้งนั้น ความสง่างามใหญ่ ได้เกิดขึ้นแก่พระเกราะว่า "โหหนอ
กรรมที่เราไม่ใคร่ครวญแล้วทำ หนัก" ในขณะนั้น พระศาสดา
ประทับนิ่งอยู่ในพระเชตวัน ณ ที่ใกล้ประมาณ ๑๕ โยชน์นั้นแห ตรง
เห็นเหตุนี้แล้ว ได้ทรงทำความอิ่มเอมใจให้ปรากฏ
ดังนั้น พระอานนท์ ทูลถามพระองค์ว่า "พระเจ้าข้า
อะไรหนอ? เป็นเหตุ, อะไร ? เป็นปัจจัย แห่งการทรงทำความ
ยิ้มแย้มให้ปรากฏ"
พระศาสดาตรัสว่า. อานนท์ สงครามของภิกษุชื่อสนุนทรสมุทรและ