พระธรรมปัทถุ ภาค ๘ - หน้าที่ ๒๔๓ : หน้า 245/304

ประโยค - พระธรรมปัทถุถูกแปล ภาค ๘ หน้าที่ ๒๔๓ ด้วยประโคม ด้วยการร้องไห้ ด้วยการเผือกกาย ด้วยการแต่งตัว ๑ ชิ้นนี้ ๑ จ้องมองดู สังสะเอว ยังของลับให้ไหว ถ่างเข่า หุบขา แสดงกัน ๑ แสดงรักแท้ ๑ แสดงสะดิ้ง ๑ ขยับตา ๑ ยกคิ้ว ๑ เม้มริมฝีปาก ๑ แลบลิ้น ๑ เปล่องผ้า ๑ นุ่งผ้า ๑ สายผม ๑ เกล้าผม ๑ ยืนข้างหน้าของพระเกราะนั้นแล้ว กล่าวคาถานี้ว่า :- "หญิงแพศยา ผู้มีทัศนียภาพด้วยน้ำรัง สวม เขย่งเท้า (กล่าวแล้วว่า) แม้ท่านก็เป็นชายหนุ่ม สำหรับดิฉัน และแม่ดิฉันเป็นหญิงสาวสำหรับท่าน, แม่เราทั้ง ๒ แก่แล้ว มีไมท่าทราบไปข้างหน้า จึงจำบาว" [พระเกราะนะหญิงแพศยาเพราะอาศัยพระศาสดา] ครั้งนั้น ความสง่างามใหญ่ ได้เกิดขึ้นแก่พระเกราะว่า "โหหนอ กรรมที่เราไม่ใคร่ครวญแล้วทำ หนัก" ในขณะนั้น พระศาสดา ประทับนิ่งอยู่ในพระเชตวัน ณ ที่ใกล้ประมาณ ๑๕ โยชน์นั้นแห ตรง เห็นเหตุนี้แล้ว ได้ทรงทำความอิ่มเอมใจให้ปรากฏ ดังนั้น พระอานนท์ ทูลถามพระองค์ว่า "พระเจ้าข้า อะไรหนอ? เป็นเหตุ, อะไร ? เป็นปัจจัย แห่งการทรงทำความ ยิ้มแย้มให้ปรากฏ" พระศาสดาตรัสว่า. อานนท์ สงครามของภิกษุชื่อสนุนทรสมุทรและ