พระวิตกัลเฏสะ: ธรรมเทศนาและความเข้าใจในพระพุทธศาสนา : หน้า 125/304

ประโยค - พระอุปคุตถูกแปลภาค ๙ - หน้าที่ 123 ๑๑. เรื่องพระวิตกัลเฏสะ: [๒๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระวัจวัน ทรงปรารถนาพระ วิตกัลเฏสะ ธรรมเทศนานี้ว่า "ปรโมชพุทโธ ภูก" เป็นต้น. [ผู้เห็นธรรมชื่อว่าเห็นพระตกคต] ดังได้กล่าวมา ท่านวักกัลเฏสะนั้น เกิดในตรงครูพราหมณ์ใน กรุงสาวัตดี เจริญวัยแล้ว เห็นพระตกคตสะดังเข้าไปเพื่อบันทบาด แลดูพระสรีระสมบัติของพระศาสดาแล้ว ไม่อิ่มด้วยการเห็นพระสรีระ สมบัติ จึงบรรพพาในสำนักงานพระศาสดา ด้วยเข้าใจว่า "เราได้เห็น พระตกคตเจ้าเป็นนิตย์กาล ด้วยอภิญญนี้" ดังนี้แล้ว ก็ยังอยู่ในที่ อันตนยืนอยู่แล้ว สามารถเพื่อจะแลเห็นพระทศพลได้ ละทิวตร ทั้งหลายมีการส่ายญาณและสมาธิในพระบรมฐานเป็นต้น เที่ยวมอง ดูพระศาสดาอยู่. พระศาสดา ทรงรอความแก่วัลลาญของท่านอยู่ จึงไม่ สวะอะไร (ต่อ) ทรงตวาดว่า "บัดนี้ ญาณของเจดงเป็นความแก่ กล้าแล้ว" จึงตรัสโอวาทว่า "วิตกิล ประโยชน์อะไรของเจดง ด้วย การเฝ้าดูคฤหียานี้ วิภาคิค คนใดแล เห็นธรรม คนผู้นั้น (ชื่อว่า) เห็นเรา (ผู้ตกคต); คนใดเห็นเรา (ผู้ตกคต), คนนั้น (ชื่อว่า) * พระอมโมลี (อาบ อุปคุตโต ป. ธ. ๖) วัดบวรนิเวศวิหาร แปล.