พระดิสสะเถระในเจืองเขา : หน้า 203/304

ประโยค - พระาธิษฏุฐ์ถูกอแปลภาค ๙-หน้า ที่ 201 ๒๑. เรื่องพระดิสสะเถระผู้อยู่ในเจืองเขา [๒๔๘] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจ้ววน ทรงปรารภ พระดิสสะเถระผู้อยู่ในอ้อมเขา ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "อัสสุภดิ" เป็นต้น." [เทพฤกษ์ผู้มีศิลปสุทธิ์] ได้ยินว่า พระเถระนั้น เรียกมิรู้ฐานในสำนักพระศาสดาแล้ว เข้าไปสู่ป่า พลางตรวจดูสถานะเป็นที่สบาย ถึงเมื่อมาถึงแห่งหนึ่งในขณะท่านถึงนี้จิตของท่านได้ (ถึง) ความเป็นธรรมชาติ แน่นอนแล้ว ท่านคิดว่า "เรามีอยู่ในที่นี้ จักสามารถเพื่อให้จิตแห่งบรรพทิศสำเร็จได้." เทพฤกษ์ผู้มีศิลปก็ดี คิดว่า "ภูมิบู่ผู้มีศิลปามแล้ว การที่เราอยู่ในที่เดียวกันกับภูมินี้ ลำบาก; ภูมิกู่นี้อยู่ในที่สิ้นสรรค์หนึ่งเท่านั้นแล้ว ก็จักหลีกไป" จงพามุ่งทั้งหลายออกไป. ในวันรุ่งขึ้น พระเถระเข้าไปสู่โครณามแต่เช้าตรู่ เพื่อบิณฑบาต. ครั้งนั้น อุปสกคนหนึ่ง เห็นท่านแล้ว กลับไปด้วยความรักเพียงดังบุตรแล้ว นิมนต์ให้นั่งในเรือน ให้ฉันแล้ว อ้อนวอนเพื่อร้องขอให้ฉันอยู่ตลอด ๓ เดือน ฝ่ายท่านก็รับ ด้วยคิดว่า "เราอาศัยอุปสกนี้ สามารถเพื่อทำการสกัดออกจากภาพได้" ดังนี้แล้ว ได้ * พระมหาชาลิ ป. ธ. ๑ วัดบรมนิวาส แปล.