พระมหามวรร วรรณา : หน้า 151/304

ประโยค - พระเริมมาทัตถุถูกแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 149 ๒๖. พระมหามวรร วรรณา ๑. เรื่องพระมหามวรรผู้มีความเลื่อมใสมาก [๒๖๔] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวน ทรงปรารภพระมานะ ผู้มีความเลื่อมใสมา ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "ฉินทา โลติ ปรกุมม" เป็นต้น [พวกกิริยารู้ดือของพระมหามวรร] ได้รับว่า พระมหามวรรนั้น ฟังธรรมเทศนาของพระผู้พระภาคเจ้า แล้ว มีจิตเลื่อมใส เริ่มตั้งนัยติดตรึงเพื่อภิกษุมีประมาณ ๑๖ รูป ไว้ในเรือนของตน รับบาตรในเวลาอภิวาทหลายมาแล้ว กล่าวว่ะ "ขอพระองค์ทั้งหลาย ผู้เจริญ จงมา, ขอพระองค์ทั้งหลาย ผู้เจริญ จงง่าย เมือ่จะกล่าวคำอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็กล่าวคำประกอบ เฉพาะด้วยวาทะว่าพระองค์ตนเท่านั้น บรรดาภิกษุเหล่านั้น พวกที่ เป็นปุถุชน คิดว่า "พระมหามวรรนี้ มีความสำคัญในพวกเราว่าเป็น พระองค์ตน" พวกที่เป็นพระอิฐานฯ ก็กล่าวว่า "พระมหามวรรนี้ ย่อม รู้ความที่พบเราเป็นพระนิสาสพ," ภิกษุแผ่ทั้งหมดนั้น ประพฤติ รองเกือบอยู่ดังนี้ จึงไม่ไปสู่เรือนของพระมหามวรรนั้น เขาเป็นผู้มี ทุกข์เสียใจ คิดว่า "ทำไมหนอเเละ พระผู้เป็นเจ้าจึงไม่มา" จึงไปยัง