พระมหากษัตริย์และพระเมกิฎิญฺญในพระพุทธศาสนา : หน้า 201/304

พระมหากษัตริย์เมื่อประทับอยู่ที่จิทธจักร ทรงปรารภพระเมกิฎิญาติ ตรัสธรรมเทศนาว่า "คมภิรปญฺญ" เป็นต้น. พระเมกิฎิญฺญพบทั่วสักกะ ความผิด ศราระ ในวันหนึ่ง ท้าวสักกเทวราช เสด็จมา กับ เทวบริษัท ในระหว่างแหงปฐมยาม ประทับนั่งดับธรรมกถอัน เป็นที่ตั้งแห่งความระลึกถึงอยู่ ในสำนักงานศศตา. ในขณะนั้น พระเมกิฎิญฺญ มาต้วยคำว่า "จักเผาพระ ศาสตรา" เห็นทั่วสักกะแล้ว ยืนอยู่ในอากาศนิ่ง ถวาย บังคมพระศาสดาแล้วก็กลับไป. ท้าวสักกะ ทอดพระเนตรเห็นพระเมกิญฺญานั้นแล้ว ทูลถามว่า "พระเจ้าภิกฺขุเน้นชื่ออะไร ? มายืนอยู่ในอากาศนิ่งเอง ถวายบังคมพระศาสดาแล้วก็กลับไป." [ลักษณะแห่งพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา] พระตถาคต ตรัสว่า "มหาบพิษ ภิกฺขุนี้เป็นธิดาของ อามภาพ ชื่อเขมา เป็นผู้มีปัญญามาก ฉลาดในทางและมิใช่ทาง" ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า:- "เรายึดหยิบมีปัญญาลึกซึ้ง เป็นปราชญ์ ฉลาด ในทางและมิใช่ทาง บรรลุประโยชน์สูงสุด นั้น * พระมหาชนี ป. ช. ๓ วัดบรมวิวิาส แปล.