พระธรรมปฐมฤกษ์ แปล ภาค ๔ : หน้า 300/304

ประโคด - พระธรรมปฐมฤกษ์แปล ภาค ๔ หน้าที่ 298 เราจักทูลถามพระศาสดา" พราหมณ์นั่น ไปสู่สำนักงานพระศาสดาแล้ว เมื่อจะทูลถามเนื้อความนั้น jingกล่าวว่า:- "บุคคลควรให้ไทยธรรมในบุคคลไหน ? ไทย- ธรรมวัตถุอัปบุคคลให้ในบุคคลไหน จึงมีผล มาก ? ทักษิณาของบุคคลผู้อยู่ร่าอย่างไรเล่า ? จะสำเร็จได้อย่างไร ?" [พระศาสดาทรงแก้ปัญหาของพราหมณ์] ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสว่า "ไทยธรรมวัตถุ ที่บุคคลให้ แล้วแก่ว่าพราหมณ์ ผู้เช่นนี้ ย่อมมีผลมาก" ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรง ประกาศบุคคลผู้อื่นพราหมณ์นั้น จึงทรงพระคาถา นี้ว่า:- "บุคคลใด รู้กันว่าอธิษฐานอยู่ก่อน ทั้งเห็น สวรรค์และอบาย, อึ่ง บรรลุความสิ้นไปแห่ง ชาติ เสร็จสิ้นแล้ว เพราะยิ่ง เป็นมานะ, เราเรียก บุคคลนั้น ซึ่งมีพรหมวรรรย่อมอยู่เสร็จสรรพ แล้วว่าเป็นพราหมณ์." [แก้อรรถ] พึงทราบเนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า:- บุคคลใด รู้กันว่าอธิษฐานอยู่ในก่อนอย่างแจ้งชัด เห็นสวรรค์