พระภิญโญและการประพฤติของภูมิผู้สูง : หน้า 119/304

ประโยค - พระภิญโญทํุถูกขอลาแปลงภาค ๙ หน้า ที่ 117 ภูเขาทั้งหลาย เห็นความประพฤติริเยอทางกายของท่าน จึงกราบทูลแต่พระศาสดาว่า "พระเจ้าข้า ภูมิผู้เป็นกับพระสันตะเกาะ พวกข้าพระองค์ไม่เคยเห็นเลย ก็การคณะน้อมมือ คณะน้อมเท้า หรือการปิดกายของภูเขานี้ ในที่แห่งภูเขานี้ซินแล้ว มีใดมั่ง." [ภูมิวรเป็นผู้สูงบ] พระศาสดา ทรงสับอ้อมคำันแล้ว จึ่งตรัสว่า "ภูมิทั้งหลาย ธรรมดาก็ญ พึงเป็นผู้สูงทางทรงหลายมีทายาวเป็นต้นโดยแท้ เหมือนสันตะเกาะระณะแน่นั้น" ดังนี้แล้ว ตรัสพระ คาถานี้ว่า:- "ภูมิผู้มีภายสูง มีวาจสูง มีใจสูง ผู้ ตั้งมั่นดีแล้ว มือกลิ่นในโลกอันคายเสนแล้ว" เราเรียกว่า "ผู้สูงบ." [[แก่อรรถ]] บรรดาบทเหล่านั้น นาจว่า สนุกโกโย เป็นต้น ความว่า ชื่อว่า ผู้มีภายสูงแล้ว เพราะความไม่มีภายฤทธิ์ทหลาสมป์ปนใจดำเป็นต้น ชื่อว่า ผู้มาอาจสงแล้ว เพราะความไม่มีวิจิตรทหลาสย มีมูลว่าวเป็นต้น, ชื่อว่า มีใจสูงแล้ว เพราะความไม่มีมิตรจิต ทั้งหลายมืออิทธิพลเป็นต้น ชื่อว่า ผู้ตั้งมั่นดีแล้ว เพราะความที่ทาว ทั้ง ๓ มิถุนายนตั้งมั่นแล้วด้วยดี, ชื่อว่า มีอาจในโลกอันคายแล้ว เพราะความที่อามในโลกเป็นของอันตนสำอคเสียแล้วด้วย มรรค ๔, พระศาสดา ตรัสว่า 'ชื่อว่าผู้สูงบ.' เพราะความที่