ประโยค - พระธัมม์ถูกฉบับแปล ภาค ๗ - หน้า 129 : หน้า 131/304

ประโยค - พระธัมม์ถูกฉบับแปล ภาค ๗ - หน้า 129 ธรรมมี เราไม่ได้ปฏิหัก แต่วันนี้ ปฏิหักปรากฏแล้ว และไทย ธรรมของเรามีอยู่ เป็นลาภของเราหน่อ " ให้ภักดรงในบารมี แล้วนำกลับมา ตั้งไว้ในมือพระปัจเจกพระแล้วตั้งความปรารถนาไว้ว่า:- "ก็ต้วยกานอันนี้ ความเป็นผู้ขัดสนอย่างได้แล้ว แก่ข้าพเจ้า ชื่อว่ากว่า ไม่มี อย่ามีแล้ว ในภาพน้อยภพใหญ่. ท่านเจ้าลา ขอข้าพเจ้าพ้นจากการเลี้ยงชีพองค์ดีคงเห็นปาน นี้ ไม่ฟังได้ฟังว่าน่า 'ไม่มี' เลย." พระปัจเจกพระ กระทำอนุโมทนาว่า "ขอความปรารถนา ของท่านจงเป็นอย่างนั้นเถิด ท่านผู้บุญมาทั้ง" ดังนี้แล้ว ก็หลีกไป. เทพาผู้สงูนิในดรุ่มเมืองสงบสุข กล่าวว่า:- "น่าชื่อจริง ท่านเป็นนานิยาม อันภาระ ตั้งไว้แล้วในพระอุปปัชญ์ปัจเจกพระ" ดังนี้แล้วก็ได้ให้สาธุ ๑ ครั้ง. ครั้งนั้น เสรษฐี กล่าวว่าเทพวกนั่นว่า "ท่านไม่เห็นร่างผู้ ถวายทานอยู่ล้นกลากประมาณเท่านี้หรือ?" เทพดา ข้าพเจ้าเจาะปรารถนาของท่านแล้วให้สาธุรการ่หาไม่, แต่สาธุรานี่ ข้าพเจ้าให้เป็นไปแล้ว ก็เพราะความเลื่อมใสในอนิณ- บาตที่อันนาภาระถวายแล้ว แก่พระอุปปัชญ์ปัจเจกพระ เศรษฐีนี้ คิดว่า "น่าควรจริง ๆ ท่านผู้เจริญ: เราถวาย ทานในกลากเท่านี้ ก็ไม่สามารถเพื่อจะให้เทพดาให้สาธุรการ่ได้, อันน-