พระธัมมปฏิสังขรณ์ภาค ๔ - หน้าที่ 157 : หน้า 159/304

ประโยค - พระธัมมปฏิสังขรณ์ภาค ๔ - หน้าที่ 157 ผู้เดียวในป่า ชื่อว่าผู้มีจินอันกระทำแล้ว เพราะกิจ ๑๖ อย่างอัณฑนา ทำด้วยมรรค ๔ แล้ว ชื่อว่าอาหามะสมได้ เพราะไม่มีอสมะทั้งหลาย บรรลุประโยชน์อันสูงสุด คือพระอรหัตแล้ว ว่า เป็นพระมหาน ในกลางบกเทศนา พระมหานั้น ตั้งอยู่ในโสดาบันดีแล้ว, เทนาได้เป็นประโยชน์แม้แก่นักประชุมกันแล้ว ดังนี้แล เรื่องพระมหานคนใดคนหนึ่ง จบ. ๑. ทุกข์ มีกิจ ๕: ปีโพธิกา ในอรรถวารเข้าเขียนเป็น ๓. สุขวดกด ในอรรถว่า ปัญจประกุฎม สะดุในอรรถว่ามาร้อน ๓. วิริยามคุต ในอรรถว่า แปรปรวน ๓. สมุทย์ มีกิจ ๕: อายุหนุดา ในอรรถว่าให้กิลงทุกๆ ๑. นิภาค มคุต ในอรรถว่า ว่าเป็นเหตุแห่งทุกข์ ๓. สุขโคทุก ในอรรถว่าไว้ด้วยสังสารทุกข์ ๓. ปลิโภชนา ในอรรถว่าบังอยู่ในเรือนนี้คือสังสารทุกข์ ๓. นิสสตุ มีกิจ ๕: นิสสุตมคุต ในอรรถว่าอจากูอปฺปิ ๓. วิวฏุก ในอรรถว่า ว่าลังจากหมู่คือกิเลส ๓. อลงฺกตฺ ในอรรถว่าเป็นปัจจัยประจามแต่งไม่ได้ ๓. อนุตต ในอรรถว่าเป็นบุตร (ไม่รู้ตาย) ๓. มรรค มีกิจ ๕: นิฤษฺฎนมคุต ในอรรถว่าออกจากอุปิโ๓ ๓. วิราคุ ในอรรถว่า ว่าสังจากหมู่คือกิเลส ๓. อลงฺกตฺ ในอรรถว่าเป็นปัจจัยประจามแต่งไม่ได้ ๓. อมตฺคณ ในอรรถว่าเป็นนตรตรส (ไม่รู้ตาย) ๓.