พระธัมปทัษฎุก ภาค ๔ - หน้าที่ 279 : หน้า 281/304

ประโยค - พระธัมปทัษฎุกแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 279 มิใช่หรือ ? พระราชา. เออ เราไป. เศรษฐี. ข้าแต่สมเด็จพุทธ มัฏพระราชดำริพ้น ก็ไม่สามารถเพื่อ จะยึดเอาร้อนของข้าพระองค์ได้ เพราะข้าพระองค์ไม่ปรารถนา [พระราชาทรงทอดแหวนไม่ออก] ท้าวเธอ กริ้วว่า "ท่านจักเป็นพระราชหรือ?" เศรษฐี. ข้าแต่สมเด็จพุทธ แต่พระราชหรือนิโรไม่ สามารถจะถือเอาแม่เส้นดายที่ชายผ้าส่อนเป็นของข้าพระองค์ได้ เพราะ ข้าพระองค์ไม่ปรารถนา. พระราชา. กี่ฉันจักถือเอาความพอใจของท่านได้ อย่างไร ? เศรษฐี. ข้าแต่สมเด็จพุทธ ถ้าท่านั้น. เหวน ๒๐ วงเหลือนี้ ที่นี้มีวัดง ๑๐ ของข้าพระองค์มีอยู่ ข้าพระองค์ไม่ถวายแถวนเหล่านี้ แก่พระองค์: ถ้าพระองค์สามารถใช้ ขอดพระองค์จงทรงถือเอา เกิด. กี่พระราชานั้น ประทับนั่งกระโหลงบนพื้น เมื่อจะทรงกระโดด ย่อมทรงกระโดดนี้ถึงที่ ๑๘ คอกได้, ประทับขึ้น เมื่อจะทรงกระโดด ย่อมทรงกระโดดนี้ถึงที่ ๒๐ คอกได้. พระราช แม้ทรงมีพระกำลัง มากอย่างนี้ ทรงกระโดดไปมาอยู่ข้างโน้นและข้างนี้ ก็ไม่ทรงสามารถ เพื่อจะถอดแม่ซึ่งแหวนวงหนึ่งได้. [เศรษฐีสดใสใจจะข้าวบารช] ลำดับนั้น เศรษฐี กราบทูลลุที่ว่าว่า "ข้าแต่สมเด็จพุทธ