พระฉิมปัทถุทธภาค ๙ หน้า ๒๖๙ : หน้า 271/304

ประโยค - พระฉิมปัทถุทธถูกแปลภาค ๙ หน้าที่ 269 อุษาสถานัน รับว่า "ดีละ ข่อยรับ" แล้วตั้งเด็กไว้ในฐานะเพียงดังมุดำ บำรุงแล้ว ก็สินค้าในเรือนของอุษาสถานัน เป็นของที่สั่งสมไว้แล้วสิ้น ๒ ปี เขาไปสู่ระหว่างแหงบ้าน นำเอาสินค้าแม้ทั้งหมดไปสุดตลาด ให้เด็กนั่งในตลาดแล้ว บอกราคาแห่งสินค้านั้น ๆ แล้วกล่าวว่า "เจ้าพึงถือเอาทรัพย์ชื่อมีประมาณเท่านี้ แล้วจึงให้สิ่งนี้และสิ่งนี้" ดังนี้แล้วหลีกไป [เทพดาช่วยให้เด็กของให้หมด] ในวันนั้น เทพดาผู้ทราบพระนคร ทำให้ชนผู้มีความต้องการ(ด้วยวัตรู) โดยที่สุดแม่สักว่าพริกและผักให้ย่านหน้าไปสู่ตลาดของเด็กเท่านั้น เด็กนั้น ขายสินค้า ที่สนุกไว้สิ้น ๒ ปี (หมด) โดยวันเดียวเท่านั้น กูสุดค่ะ มาไม่เหนอะอะไร ๆ ในตลาด จึงกล่าวว่า "พ่อ สินค้าทั้งหมด เจ้าให้ขับขายเสียแล้วหรือ" เด็กตอบว่า "ฉันไม่ได้ให้สินค้าขายแล้ว ฉันขายสินค้าเพิ่มเติมตามที่ท่านบอกไว้แล้วนั้นแหละ นี่เป็นค่าของสินค้าชื่อโบนั่น นี่เป็นค่าของสินค้าชื่อโบนั่น" กูสุดใจ คิดว่า "บรรลุที่กล่าวได้สามารถเพื่อจะเป็นอุปถัมภ์ในที่ใดที่หนึ่งได้" จึงให้ลูกสาวผู้เจริญวัยแล้วในเรือนของท่านแก่เขา สั่งพวกบรรุ้งว่า "พวกเจ้าสร้างเรือนแก่เขา" เมื่อเรือนสำเร็จแล้ว จึงบอกว่า "พวกเจ้าจงไป จงอยู่ในเรือนของตน" [ชูฤดามาได้เป็นเสร็จเพราะลูกเขาทองพูดใกล้เรือน] ครั้นในเวลาที่ชูฤดามาร์นเข้าไปสู่เรือน เมื่ออธิฐานประดุจพูเขา