ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคตร - พระบิํนทั้ถูกฉบับแปล ภาค ๔ หน้าที่ 257
เศรษฐี. ทาสของพระองค์เกิดในเรือนของข้ารอองค์, ความรุ่งเรืองนั้น ได้มีแล้วด้วยคมแห่งบุญของมันแหละ
พระราชา เขาก็เป็นโจรคราม?
เศรษฐี. ข้าแต่สมมติเทพ ข้อนั่น ไม่มี, สัตว์มีบุญ ได้ทำอภินิหารไว้แล้ว
พระราชา. ทรงตั้งทรัพย์ค้ำเสียดูนทะพัน ด้วยพระดำริว่าว่า "ถ้ากระนั้น เธอเลี่ยงเขาไว้ได้ดี จึงจะควร, นิ่งเบี้อนค่ำน้ำสำหรับเขา." ครั้นในวันเวนเป็นที่ตั้งชื่อ ขนทั้งหลาย จึงตั้งชื่อของเขาว่า "โชติสาร" นั่นแหละ เพราะพระนครทั้งสิ้น รุ่งเรือนเป็นอ่อนเดียงกัน
ต่อมา ในเวลาที่เขาเติบโตแล้ว เมื่อภาคพื้น ค้นเผยงชะอยู่ เพื่อพ้องการปลูกเรือน ภาพของทั่วสักแสดงของการร้อนแล้ว.
[ทั่วสักแสดงฉามิสมบัติให้โชติสาร]
ท้าวสักแสร้งครุ่นคํา ว่า "นี้แหละอะไรแนล?" ทรงทราบว่า "ชนทั้งหลาย กำลังจับของที่ปลูกเรือนเพื่อโชติสาร" ทรงดำริว่า "โชติสารนี้ จัดไม่อยู่ในเรือนที่นั่นลำบันทำแล้ว, การที่เราไปในที่นั้น ควร" แล้วเสด็จไปในที่นั่นด้วยเภกแห่งนายช่างไม้ ตรัสว่า "พวกท่านทําอะไรกัน?"
เหล่าชน. พวกฉันจับของที่ปลูกเรือน สำหรับโชติสาร
ท้าวสักแสร้งว่า "พวกท่านงหลีกไป, โชติสารนี้ จักไม่อยู่ในเรือนที่พวกท่านปลูก" แล้วทอดพระเนตรดูภูมิประเทศประมาณ