พระธรรมบทที่ถูกอธิบายแปล ภาค ๔ - พระนางมหาปชาบดีโกฉมี : หน้า 171/304

ประโยค - พระธรรมบทที่ถูกอธิบายแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 169 ๘. เรื่องพระนางมหาปชาบดีโกฉมี [๒๑] [ข้อความเบื้องต้น] พระสาวก เมื่อปรับอยู่ในพระเศวตวัน ทรงปรารถนาพระนางมหาปชาบดีโกฉมี ตรัสพระธรรมเทศนาว่า "ยสสู ถานนะ" เป็นต้น. [พระศาสดาทรงบัญญัติธรรม ๙] ความผิดสารว่า พระนางมหาปชาบดีโกฉมี พร้อมกับบริวารรับบูรณ์ธรรม ๙ ประการ อันพระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติแล้ว ในเมื่อเรื่องยังไม่เกิดขึ้น เหมือนบูรพชิกามิประเด็น รับพวกดอกสุรสีห์ด้วยเสียงกล่าว ได้อุปสมบทแล้ว อุปสมาทะหรืออาจารย์อื่นของพระนางไม่มิปิกูลี ภายหลังทั้งหลาย ปรารภพระเถรีนี้อุปสมบทได้แล้วอย่างนั้น โดยสบโอกาส สนทนากันว่า "อาจารย์และอุปูชะเหล่าของพระนางมหาปชาบดีโกฉมี ย่อมไม่ปรากฏ, พระนางถือเอพากาสะ ทั้งหลาย ด้วยมือของตนเอง." ก็แกล้งกล่าวอย่างนั้นแล้ว ภายหลังทั้งหลาย ประพฤติดีก็อยู่ยอดไม่ทำโสต ไม่ทำวารณะร่วมกับพระนางเลย ภายนี้ทั้งหลาย นับปราณูเนื้อความมันแล้วแต่พระตกคดแล้ว. * พระมหาชาลี ป.ธ. ๓ วัดธนวิวาส แปล. ๑. ภายสูถึงมีพระจดั้ง ๑๐๐ ต้องกราบให้ภิญญาผู้สมบูรณ์ในวันนั้น๒. ต้องอยู่จำพรรษาในอาวาสภิญญา ๑. ต้องหวังต่ออรรถงทั้ง ๒ คือ ถามอภิษวะและปรับโอวาทจากภิษวาสพฤทธิ์ทั้งสอง. ๑. ออกพระยาแล้ว ต้องปราณาในสงฆ์ ๒ ฝ่าย ๒. ต้องสาธอุบาสนบเท่ากับสักมนา ผู้ศึกษาที่ในธรรม ๖ สิ้น ๒ ปีแล้วในสงฆ์ ๒ ฝ่าย ๑. ดำรงวิทยาไม่เป็น ๑. ปิดทางไม่ให้ภาณิยสอนภิญญา เปิดทางให้ภาณิยกล่าวสอนอย่างเดียว ๑. วิจูล ๗/๓๑๒.